greek-flag

greek-flag

Αμετανόητος κομματάνθρωπος, ανεπαρκής πρόεδρος και κακός άνθρωπος ...μέχρι τέλους.
...Ειδικά ο Παπούλιας, που είναι πολιτικός της πιο χυδαίας εκδοχής της μεταπολίτευσης ...Της εκδοχής των ανάξιων, οι οποίοι προσπερνούσαν τους άξιους ...Της εκδοχής των απόντων δειλών, οι οποίοι "καπέλωναν" τους πραγματικούς αντιστασιακούς ...Της εκδοχής των άεργων σοσιαλιστών, οι οποίοι αναλάμβαναν να μπουν επικεφαλής των εργαζομένων ...Της εποχής της "καμαρίλας" και των "αυλικών", οι οποίοι έγλειφαν ιδιώτες κομματάρχες και έτρωγαν δημόσιο χρήμα ...Της εκδοχής που, όποιος βουτούσε στις πισίνες με τον Ανδρέα και τις γκόμενές του, ζούσε πλούσια ελέω κράτους. Αξέχαστες θα μείνουν στον κόσμο οι φωτογραφίες του άεργου Παπούλια μέσα στην πισίνα με τη Μιμή και άλλους διάσημους άεργους, οι οποίοι παρίσταναν τα πολιτικά πρόσωπα.
Τέτοιος ήταν και ο Παπούλιας. Ένας άεργος, ο οποίος παρίστανε το πολιτικό πρόσωπο, επειδή αυτό βόλευε τα πολιτικά αφεντικά του. Επειδή ο Ανδρέας χρωστούσε, εμείς έπρεπε να πληρώνουμε. Επειδή ο Ανδρέας ήθελε να κάνει την "πλάκα" του, ο Παπούλιας μάς έγινε πολιτικός. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ο Παπούλιας ήταν ένας διασκεδαστής αυτών, που μας "βύθισαν" στα χρέη και αυτοί τον πλήρωναν με κρατικά οφίτσια ...Ένας χρήσιμος άνθρωπος μόνον για τα αφεντικά του ...Το σίγουρο άλλοθί τους ...Το άλλοθί τους απέναντι στις γυναίκες τους, όταν ξενοκοιμόντουσαν ή το άλλοθι απέναντι στον λαό, όταν αγόραζαν τα παράνομα σπίτια των pampers ...Το σίγουρο "άλλοθι" αν κάποτε, εκτός από γυναίκες και ψηφοφόρους, κάποιοι από αυτούς θα τολμούσαν να προδώσουν και την πατρίδα.
Σε όλα "μέσα" ήταν και εξακολουθεί να είναι ο Παπούλιας. Ήταν κορυφαίος υπουργός των κυβερνήσεων, που "διέλυσαν" την πατρίδα και τον κόσμο. Ήταν υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όλων των εποχών. Υπουργός τόσο του Ανδρέα όσο και του Σημίτη. Κορυφαίος υπουργός τόσο της περιόδου των Pampers όσο και της περιόδου της Siemens. Εκλεκτός του Γιωργάκη ως επιλογή του κόμματος για την προεδρεία της Δημοκρατίας.
Ο απόλυτος ορισμός του κομματάνθρωπου της μεταπολίτευσης και δη του πασόκου. Ενώ όμως ο κόσμος "διαλύθηκε" και υποφέρει από τη φτώχεια, εξαιτίας όλων αυτών των ανάξιων και των τεμπελχανάδων, οι ίδιοι δεν πληρώνουν το κόστος. Ο ίδιος ο Παπούλιας ακόμα ζει το "όνειρό" του, που είναι σχεδόν "αμερικανικό", αν σκεφτεί κάποιος ότι εισπράττει πιο πολλά κι απ' τον Ομπάμα. Και όμως, αυτός ο άνθρωπος με αυτήν την προφανή ευθύνη δεν φέρθηκε ταπεινά μπροστά στη δίκαιη οργή του κόσμου.
Δεν έσκυψε το κεφάλι και ν' αποχωρήσει ταπεινά από τον χώρο των επισήμων της παρέλασης ...Να δηλώσει μόνον ένα χαμηλόφωνο "κατανοώ" και να τσακιστεί να φύγει ...Να δηλώσει ένα πνιγμένο "συμπάσχω" και να μην τολμήσει να κοιτάξει καν τον κόσμο στα μάτια ...Να δηλώσει, έστω και υποκριτικά, ότι συμμετέχει και ο ίδιος στην οργή του κόσμου, επειδή ταυτίζεται μ' αυτόν ...Να δηλώσει ότι καμία γιορτή εθνικής "αναζωογόνησης" δεν έχει νόημα και αξία, όταν το ίδιο το έθνος πενθεί και "αργοπεθαίνει" ...Να δηλώσει ότι η ίδια η χαρά του λαού είναι η μόνη και πραγματική εθνική γιορτή και όχι οι παρελάσεις ...Η χαρά, που, μόνον όταν αυτή υπάρχει, μπορεί να υπάρχει και γιορτή.
Τίποτε από αυτά δεν έκανε ο πάλαι ποτέ κολαούζος του Ανδρέα. Στην πραγματικότητα, αν έδειχνε ταπεινότητα και παρέμενε στη θέση του όρθιος και με το κεφάλι κατεβασμένο, η παρέλαση θα γινόταν. Ο κόσμος θα έδειχνε μεγαλοψυχία και δεν θα τον απέβαλε. Είναι γνωστό πόσο εύκολα ξεγελιέται ο κόσμος και πόσο εύκολα "ξεχνάει" τα πάντα με τέτοιους θεατρινισμούς ...Και όμως. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος, εξαιτίας του "χιούμορ" της ιστορίας, βρέθηκε σε αυτήν την υψηλή θέση σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας, δεν φέρθηκε καν ανθρωπινά ...Δεν φέρθηκε καν πονηρά απέναντι σ' αυτόν που τον πληρώνει και ο ίδιος υποφέρει ...Φέρθηκε αλαζονικά.
Σαν μια νέα "Αντουανέτα" έδειξε ν' "απορεί" γιατί ο κόσμος διαμαρτύρεται ..."Αντουανέτα" ...και μάλιστα κακομαθημένη, όταν εισπράττει σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και καλείται να "συναισθανθεί" έναν λαό, ο οποίος πρέπει να ζήσει με μισθούς τετρακοσίων ευρώ και υποφέρει πλέον από φτώχεια ..."Αντουανέτα", που πρέπει να κάνει ειδικές δίαιτες, για να περιορίσει τα τριγλικερίδια, τη στιγμή που πρέπει να "γιορτάσει" την εθνική μας γιορτή με παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία από ασιτία. Αυτή η "Αντουανέτα" έδειξε ν' απορεί γιατί ο λαός δεν θέλει να "γιορτάσει" τη μεγάλη του γιορτή μ' αυτόν. Δεν έδειξε να καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί εύκολα να γίνει μια "γιορτή" των πεινασμένων με έναν "χορτάτο" επικεφαλής.
Έφτασε στο σημείο να πάρει προσωπικά το ζήτημα και μάλιστα να θυμώσει ...Θύμωσε ο "άναξ" ...Θύμωσε ο "ελάχιστος" της πραγματικής κοινωνίας με την ίδια την κοινωνία. Στην αρχή --και όσο καθυστερούσε η έναρξη της παρέλασης-- χασκογελούσε πάνω στον "θρόνο" του, γιατί δεν είχε καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και μετά θύμωσε. Νόμισε ότι θα του "περάσει" του λαού και ότι η παρέλαση τελικά θα γίνει. Όταν διαπίστωσε ότι δεν θα γινόταν, ο τίποτας θύμωσε με το παν. Δεν έδειξε ούτε για μία στιγμή καμία διάθεση αυτοκριτικής. Όχι απλά δεν έκανε αυτόν τον κόπο, αλλά ζήτησε και τα "ρέστα" από τον κόσμο. Εμφανίστηκε προσβεβλημένος όχι ως άνθρωπος αλλά ως θεσμός ...Όχι ως Παπούλιας, αλλά ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μέσα στο θολωμένο και πανικοβλημένο μυαλό του είδε εκείνη την ώρα τον ίδιο του τον εαυτό σαν "θεσμό". Δεν εξηγείται διαφορετικά το παραλήρημά του. Μπερδεύτηκε από τις λιμουζίνες, τα παλάτια και τα φιλέτα που απολαμβάνει ελέω λαού και "ζαλίστηκε". Υποφέροντας από μια μίξη προχωρημένου αλσχάιμερ και όψιμου λουδοβικισμού, νόμισε ότι ο ίδιος, ως πρόσωπο, είναι ο θεσμός και όχι ότι ενσαρκώνει έναν θεσμό ..."Le state se moi" ένα πράγμα. Το αξιοθρήνητο γεροντάκι νόμισε πως, όταν κάποιος αμφισβητεί τον συγκολυμβητή της Μιμής, βρίζει την ίδια τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.
[...]
Ο Παπούλιας όλα αυτά τα έχει μπερδεμένα στο μυαλό του. Ως νέος Λουδοβίκος, νόμισε ότι είναι ένας μικρός "Δαλάι Λάμα" της Δημοκρατίας μας ...Ο "εκλεκτός", "επουράνιος" και "μοναδικός" εκφραστής της. Τι είπε αυτό το άτομο; Είπε κάτι το μοναδικό κι ανεπανάληπτο, το οποίο θα πρέπει να περάσει στην ιστορία. Κατηγόρησε τον λαό ότι "καταπάτησε" δημόσιο χώρο. Κατηγόρησε τον ιδιοκτήτη ότι έκανε χρήση της ιδιοκτησίας του. Μεθυσμένος να ήταν, τέτοια ηλιθιότητα δεν θα εκστόμιζε. Ο Πρώτος πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας αμφισβήτησε τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Αυτός, ο οποίος στο όνομα του λαού κάθεται σε μια εξέδρα σε έναν δημόσιο χώρο, αμφισβήτησε την κυριαρχία του λαού στον ίδιο χώρο. 
Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Έχοντας χάσει κάθε έλεγχο, συνέχισε το παραλήρημα, γιατί ήταν θυμωμένος με τον λαό και στη συγκεκριμένη περίπτωση με τον λαό της Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμενοποίησε την επίθεσή του ο "αθάνατος". Νόμισε ότι αυτός ο ίδιος "τιμά" τη Θεσσαλονίκη με την παρουσία του στην παρέλασή της, αγνοώντας ότι αυτή η πράξη είναι ένα από τα τυπικά καθήκοντα του Προέδρου. Ενώ είναι έθιμο να παρίσταται ο Πρόεδρος στη μεγάλη παρέλαση της Θεσσαλονίκης, ο "γαλαζοαίματος" Παπούλιας νόμισε ότι είναι κάτι σαν προσωπική του επιλογή να "τιμήσει" την πόλη της Θεσσαλονίκης ...Έχει ανάγκη η Θεσσαλονίκη να την "τιμήσει" ο Παπούλιας ο "αντιστασιακός" αρχικά της χολέρας και στη συνέχεια της χολιστερίνης ...Ο άεργος και ανεπάγγελτος κηφήνας.
Στο θολωμένο του μυαλό μάλλον "βλέπει" ότι του "χρωστάμε", παρά το αντίθετο. Ο "δανειστής" του Ανδρέα νόμιζε ότι εκτός από τους Παπανδρέου τού χρωστάμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Τι μας είπε ο απερίγραπτος αυτός ανθρωπάκος; Ότι, όχι απλά δεν είναι "προδότης", όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν, αλλά σχεδόν εκ γενετής "ήρωας". Θυμήθηκε την πρώτη και τελευταία φορά που έκανε κάτι για τον κόσμο, χωρίς να τον "τιμολογήσει". Θυμήθηκε ότι έκανε αντίσταση στα δεκατρία του, αν προσθαφαιρέσει κάποιος ημερομηνίες. Έκανε αντίσταση στα δεκατρία του, αλλά έναν λόγο αντίδρασης δεν τόλμησε να πει, όταν η Μπενάκη τού είπε ότι αναλαμβάνει το Ύπατο Αξίωμα του ελληνικού κράτους σε μια εποχή όπου θα περιοριστούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Τότε ο γεράκος δεν αντέδρασε. Τα "σάλια" τού έτρεχαν για τη θέση που του έδιναν και δεν έβγαιναν τα "φωνήεντα" από το στόμα του "αντιστασιακού". Στα δεκατρία του καταλάβαινε τον ιμπεριαλισμό, αλλά στα ογδόντα του δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να περιφέρονται οι αλλοδαποί τροϊκανοί στα ελληνικά υπουργεία. Αμούστακο και άπειρο παιδί καταλάβαινε παραπάνω απ' όσα καταλαβαίνει σήμερα φορτωμένος με εμπειρίες και με προϋπηρεσία στο υπουργείο εξωτερικών. Επειδή ακριβώς όλοι θυμούνται τον γραικυλισμό του απέναντι στη Μπενάκη και κανένας δεν μπορεί να τον δει ως αντιστασιακό, ανέλαβε μόνος του να μας το "υπενθυμίσει".
Δεν τόλμησε να μηνύσει κανέναν Θεσσαλονικιό για συκοφαντία και "έπλεξε" μόνος του το "εγκώμιό" του με τα ελάχιστα μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ...Με τα ελάχιστα που έχει κάνει στη ζωή του και για τα οποία παραμένει ελάχιστος. Πάλι καλά δεν μας είπε ότι στον αγώνα του, για να "ρίξει" τη Χούντα, αναγκαζόταν να τρώει με δικά του χρήματα σε φτηνά εστιατόρια της Γερμανίας, γιατί, ως γνωστόν, τα ακριβά εστιατόρια τα γνώρισε με το δημόσιο χρήμα. Ελάχιστος είναι ο Παπούλιας. Όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπρεπε να είναι σήμερα, αλλά ούτε καν συνταξιούχος της κοινωνικής πρόνοιας ως ανεπάγγελτος και συνειδητοποιημένος τεμπελχανάς που είναι.
Διορισμένος είναι σε μια θέση, που, για να "πληρωθεί", δεν απαιτείται κανένα συγκεκριμένο προσόν, απλά και μόνο γιατί ο νομοθέτης επέλεξε να αφορά όλους τους πολίτες της αγαπημένης Δημοκρατίας μας ...Μια θέση, στην οποία, εξαιτίας των πολιτικών, φτάσαμε στο σημείο να μπορεί να διοριστεί ο καθένας αν κάνει "τούμπες", για να διασκεδάζουν οι Κωστάκηδες, οι Γιωργάκηδες και οι Ντορούλες του δικομματισμού. Κάπου εκεί μπερδεύτηκε ο Καρολάκος.
Καταλαμβάνοντας με "μέσον" τη θέση του "Αρίστου", νόμισε πως είναι πραγματικά "άριστος". Νόμισε ότι πραγματικά "αρίστευσε" και έψαξε βαθιά μέσα στη μνήμη του για να το βρει. Μπερδεύτηκε ο κακομοίρης και έψαχνε να βρει κάτι να το δικαιολογήσει ...Οτιδήποτε. Γι' αυτό θυμήθηκε την αντίστασή του στα χρόνια της παρθενίας του. Θυμήθηκε την εποχή, που, λόγω ηλικίας, μόνο τις λερωμένες πάνες του μπορούσε να πετάει στους κατακτητές. Θυμήθηκε αυτά τα λίγα και μακρινά, αλλά δεν θυμήθηκε τα πολλά και πολύ πιο κοντινά. Το ότι σχεδόν έναν αιώνα ζωής τον έχει βγάλει εις υγεία του κορόιδου, προφανώς το ξέχασε.
Ξέχασε ότι το μόνο που κατάφερε από μόνος του στην "ιδιωτική" του ζωή ήταν να είναι άεργος, διασκεδαστής και κολαούζος του Ανδρέα ...Αυτός, που, όταν δεν κουβαλούσε τις πετσέτες του Ανδρέα, κουβαλούσε τις κιλότες των φιλενάδων του ...Ο επαγγελματικά αποτυχημένος και ουσιαστικά άεργος Κάρολος ξέχασε ότι μόνον στη "δημόσια" ζωή χόρτασε "παντεσπάνι" ...Το ίδιο "παντεσπάνι" που εξακολουθεί ο ίδιος ν' απολαμβάνει ακόμα και σήμερα που ο κόσμος πεινάει ...Το "παντεσπάνι" που θολώνει τα μυαλά και προκαλεί "ντελίριο" σε όλων των ειδών τις "Αντουανέτες" αυτού του κόσμου.
Γι' αυτόν τον λόγο μίλησε ως διορισμένος κομματάνθρωπος. Μίλησε όχι ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία βιώνει μια πρωτοφανή τραγωδία, αλλά ως εκπρόσωπος τύπου του κόμματος που τον τάισε. Εν αγνοία του αποκάλυψε ότι γνωρίζει τι ενοχλεί τον κόσμο, αλλά δεν "συμφωνεί" μ' αυτόν. Δεν συμφωνεί, γιατί απλούστατα δεν είναι "ένα" με τον κόσμο. Δηλώνει την άποψή του ως πολιτικό πρόσωπο, γιατί απλούστατα δεν είναι αυθεντικός Πρόεδρος. Στην πραγματικότητα αυτός ο ίδιος είναι ο μόνος άνθρωπος που στη Θεσσαλονίκη εξύβρισε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποτελεί ύβρη για τον θεσμό του Προέδρου και τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας να παίρνει ο Πρόεδρος πολιτική θέση ...και αυτό έκανε ο Παπούλιας.
[...]
Όταν σε έναν φτωχό λαό εργαζομένων Πρώτος Πολίτης και Εγγυητής της Δημοκρατίας είναι ένα υψηλόμισθο παράσιτο, όπως ο Παπούλιας, τότε αυτός ο λαός είναι άξιος της μοίρας του. Αν ο λαός περιμένει από τον άνθρωπο αυτόν να λειτουργήσει ως η τελευταία ασφαλιστική "δικλείδα" πριν παραδοθεί η χώρα στους δανειστές, τότε είναι επίτευγμα που βλέπουμε μόνον δανειστές με κουστούμια και όχι στρατούς κατοχής ...Πραγματικούς στρατούς με πραγματικά όπλα, αν σκεφτεί κάποιος το πώς αντέδρασε —ή μάλλον το πώς δεν αντέδρασε— ο Παπούλιας ως υποψήφιος Πρόεδρος στις επισημάνσεις της Μπενάκη περί αλλαγής συνόρων, εξαιτίας των νέων συνθηκών στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.
Ο Παπούλιας "δικαιούται" στην κυριολεξία αυτήν τη στιγμή να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης ...Ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον "εφεύρουμε". Είναι ο Πρόεδρος αυτός, τον οποίο έπρεπε να έχει η σημερινή "Δημοκρατία" μας ...Είναι ο Πρόεδρος με το βαπτιστικό όνομα, το οποίο έπρεπε να έχει ο πρόεδρος των Μνημονίων ...Είναι η πλέον αντιπροσωπευτική περίπτωση, που μπορεί να αποκαλύψει τα αίτια της σημερινής αθλιότητας της Μεταπολίτευσης ...Ο άνθρωπος με το "δυτικό" όνομα είναι ένα παράσιτο από τότε που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο.
Στοιχειωδώς να ψάξει κάποιος το βιογραφικό του, θα καταλάβει ένα σωρό πράγματα για τα θέματα που αφορούν την ίδια την πατρίδα μας ...Θα καταλάβει τα ίδια τα αίτια της σημερινής κατάντιας των μνημονίων. Με ανθρώπους σαν τον Παπούλια έφτασε η πατρίδα μας να γίνει ο περίγελος του Πλανήτη ...Με ανθρώπους, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να προσκυνήσουν ακόμα και τον διάβολο, προκειμένου οι ίδιοι να "επιπλεύσουν" εις βάρος της κοινωνίας ...Με ανθρώπους, τους οποίους θα τους αρκούσε να γίνουν Πρόεδροι της Δημοκρατίας ακόμα και αν αυτή η δημοκρατία έφτανε μέχρι τη Θήβα...
...Με ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγονται από διάφορα μυστικά παράκεντρα εξουσίας και οι οποίοι δεν "χάνονται" ποτέ, εφόσον πάντα για κάποιους είναι χρήσιμοι ...Ειδικά όταν λαός θα είχε τη "φαεινή" ιδέα να στείλει τέτοιους ανθρώπους στα σπίτια τους, όπως συνέβη με τον Παπούλια λίγο πριν την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της ελληνικής Πολιτείας. Ο άνθρωπος αυτός, του οποίου οι Γιαννιώτες αρνήθηκαν να του ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους να τους αντιπροσωπεύει στη Βουλή, έγινε ο Πρόεδρος με το απόλυτο ρεκόρ ψήφων στη Βουλή ...Μιλάμε για τον απόλυτα προσβλητικό συμβολισμό απέναντι στο λαό ...Μιλάμε για την απόλυτη χλεύη του λαού και τον απόλυτο εξευτελισμό της δημοκρατικής λειτουργίας.
Αυτοί, οι οποίοι τον επέλεξαν για την Προεδρία, δηλαδή, δεν σεβάστηκαν ούτε στο επίπεδο των εντυπώσεων το γεγονός ότι, λίγες ημέρες πριν αναδείξουν τον αποτυχημένο Κάρολο σε "θριαμβευτή" της Βουλής, ο λαός είχε αποφασίσει για την "τύχη" του. Όταν αποφάσισαν να τον "τιμωρήσουν" αυτοί, οι οποίοι ήταν "αρμόδιοι" να το κάνουν —και ήταν αυτοί, οι οποίοι τον γνώριζαν καλύτερα απ’ όλους και ήταν οι συντοπίτες του—, το παρακράτος τον αντάμειβε. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό το οποίο βλέπουμε. Αντί ο Κάρολος να πάει ως άχρηστος στο σπίτι του, κατόρθωσε να πρωταγωνιστεί στο πολιτικό σκηνικό ...Κατόρθωσε να μας "πουλάει" ακόμα και πατριωτισμό. Όμως, οι εξυπηρετήσεις ξεπληρώνονται και όπως ήταν φυσικό κάποιοι γνώριζαν από τότε πως δεν θα είχαν πρόβλημα, όταν θα έπρεπε να εξασφαλίσουν υπογραφές για τα Μνημόνια.
Ο Παπούλιας είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα του ασπόνδυλου πασοκάνθρωπου, τον οποίο κάποιοι "κατασκεύασαν", για να αλώσουν τη χώρα. Η τύχη του —και η ατυχία η δική μας— ήταν ότι γνώριζε να διασκεδάζει ανθρώπους, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου ...Να τους "γλείφει", να τους "κολακεύει" και ενίοτε να τους "δανείζει" με άλλοθι και δικαιολογίες, είτε σε θέματα του δημόσιου βίου τους είτε του ιδιωτικού. Η τύχη του —και η ατυχία η δική μας— ήταν ότι γνώριζε να εξυπηρετεί ανθρώπους, όπως ο Χρήστος Λαμπράκης. Με αυτές τις γνωριμίες και αυτές τις χρησιμότητες ήταν θέμα χρόνου να "επιπλεύσει" στον "βόθρο" της Μεταπολίτευσης ...Ένα ακόμα "λύμα" ανάμεσα στα πολλά άλλα, τα οποία θα "μπούκωναν" την "επιφάνεια" της δημοκρατίας μας.
Η "πορεία" του λίγο-πολύ αντιπροσωπευτική της αθλιότητας της Μεταπολίτευσης ...Ένας ακόμα "ήρωας" ανάμεσα στους πολλούς που μας "έσωσαν" και σήμερα μας βλέπουν πάμπλουτοι να υποφέρουμε. Ως γνήσιος οπορτουνιστής και καιροσκόπος, "διάβασε" εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών — έστω κι αν ο ίδιος, ως πρόσωπο, ήταν ολίγον "όψιμος". "Ανακατεύτηκε" με κάποιους δήθεν αντιστασιακούς φοιτητές και ποτέ δεν έπαψε να εμφανίζεται σαν τέτοιος. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τις συγκινητικές δηλώσεις του σαν θιγμένος "αγωνιστής" στην παρέλαση που διακόπηκε από τον λαό της Θεσσαλονίκης. Τόνους υποκρισίας απαιτήθηκαν από την πλευρά του να παραστήσει δημοσίως τον θιγμένο αγωνιστή. Ο απολύτως ανεπάγγελτος, άεργος και τεμπέλης της Μεταπολίτευσης θίχθηκε από τις αντιδράσεις των εργαζομένων.
Αυτό ακριβώς ήταν ο Παπούλιας ...Ένας υποκριτής σοσιαλιστής, ο οποίος δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του ...Ένας δειλός υποκριτής, ο οποίος παρίστανε τον αγωνιστή χωρίς καν να έχει τα τυπικά προσόντα για τον ρόλο αυτόν ...Αγωνιστής, που, δυστυχώς γι' αυτόν, δεν είναι συμβατός με κανέναν γνωστό εθνικό ή κοινωνικό αγώνα. Ανήλικος στην Κατοχή, μεσήλικας και απών στη Χούντα. Κάπου εκεί αρχίζουν τα περίεργα. Σε ηλικία περίπου δέκα ετών εμφανίζεται "πρωταγωνιστής" στην Αντίσταση εναντίον των Γερμανών. Ο πρώιμος "ήρωας" απέναντι στους Ναζί γίνεται όψιμος "ήρωας" απέναντι στη Χούντα ...Όπου πιάσει, ό,τι πιάσει.
Αν δεν τον θυμούνται κάποιοι στα "βουνά" της αντιναζιστικής Αντίστασης, θα παριστάνει τον ήρωα στα "πεζοδρόμια" του αντιχουντικού αγώνα. Ενώ δεν ανήκει στη γενιά του Πολυτεχνείου, "ανακατεύεται" μ' αυτήν, για να αποδείξει —έστω και στοιχειωδώς— ότι "αγωνιζόταν" για τη δημοκρατία στο εξωτερικό ...Αγωνιστής των ξενοδοχείων κι αυτός. Όταν κάποιοι ψευδοήρωες των Πανεπιστημίων πανηγύριζαν, επειδή "έριξαν" τη Χούντα μέσα σε μια διανυκτέρευση, μαζί τους πανηγύριζε και ένας άχρηστος μεσόκοπος ...Μεσήλικας αλλαλάζων ήταν ο Κάρολος, όταν "έπεσε" η Χούντα ...Του 1929 γεννηθείς είναι ...Σαρανταπέντε χρονών ήταν, όταν "έπεσε" η Χούντα ...Μεσόκοπος ήταν, όταν "επέστρεψε" στην Ελλάδα μαζί με τους "ήρωες" φοιτητές.
Πώς επέστρεψε; Με ό,τι μπορούσε να χωρέσει σε μια σκάρα αυτοκινήτου ...Με τίποτε δηλαδή. Με τι άλλο θα μπορούσε να επιστρέψει ένας άχρηστος Έλληνας, ο οποίος περιφερόταν ασκόπως στη Γερμανία; Έβαλε τον "σοσιαλισμό" του στο πόρτ μπαγκάζ και ξεκίνησε για την Ελλάδα. Όταν οι φτωχοί Έλληνες έφευγαν στο εξωτερικό για να γίνουν πλούσιοι, ο φτωχός Παπούλιας επέστρεφε στην Ελλάδα για τον ίδιο λόγο ...Παιδί κρατικοδίαιτου βενιζελικού στρατιωτικού, που είχε μάθει να περιμένει να λύσει τα προβλήματά του ελέω κράτους. Πάντα οι βενιζελικοί περίμεναν το επόμενο "κύμα", για να λύσουν τα προβλήματά τους ...Ομοειδής περίπτωση με τον Πάγκαλο ...Άλλον ανεπάγγελτο και άεργο "ήρωα" του εξωτερικού ...Άλλον "ταγμένο" στην υπηρεσία του "σοσιαλισμού".
Γνωρίζοντας όλοι αυτοί τον πολιτικό σχεδιασμό της Ελλάδας, απλά θα περίμεναν τη σειρά τους. Όταν θα περνούσε η "σειρά" της Δεξιάς, θα ερχόταν και η σειρά των "Δημοκρατών" να αρπάξουν. Όπως είπε και ο Νίκος Παπανδρέου, θα πρέπει και οι "Δημοκράτες" να πλουτίσουν με τη σειρά τους. Αυτό έκαναν πάντα οι "Δημοκράτες" αυτού του τύπου. Ποτέ δεν βιάζονταν. Γιατί να βιάζονται; Ακόμα κι αν έχαναν ένα "τραίνο", πάντα θα υπήρχε το επόμενο. Όταν θα ερχόταν η σειρά τους, θα αποκαθιστούσαν και τις προηγούμενες "αδικίες". Αυτοί άλλωστε εφεύραν την έννοια ..."αναδρομικά". Ό,τι και να γινόταν, θα βολεύονταν. Ακόμα κι αν δεν είχαν ούτε ένα ένσημο στη ζωή τους, δεν θα στερούνταν τη σύνταξη. Θα έπαιρναν μια σύνταξη "αντιστασιακού" ακόμα κι αν ήταν νεογέννητα στα χρόνια της Αντίστασης.
Γιατί να αγχώνονται οι βενιζελικοί σαν τον Κάρολο; ...Τον "ταγμένο" από τα βαφτίσια του στον "σοσιαλισμό" Κάρολο. Γι' αυτόν τον λόγο κάναμε αναφορά στο βαπτιστικό του όνομα. Ακόμα και να ήθελε, δεν του επέτρεπε το όνομά του να "ξεχάσει" ότι έπρεπε να περιμένει να βολευτεί κάπου ως "σοσιαληστής". Ό,τι θα κάνει μελλοντικά ο "Ερνέστο" Τσίπρας, αυτό έκανε και ο Κάρολος. Περίμενε να τον βολέψουν οι ομοϊδεάτες του, όταν θα καταλάμβαναν την εξουσία. Παραλίγο να "καεί" στο "ζέσταμα". Από την πολύ αναμονή έγινε αντιστασιακός μεσήλικας στη Γερμανία. Ο πρώτος μισός αιώνας της ζωής του περιγράφεται σε μισή γραμμή στο βιογραφικό του. Περισσότερα γράφονται για το πώς περνούσε η ζωή του στα είκοσί του χρόνια ως δήθεν αθλητής, παρά για τα επόμενα είκοσι χρόνια που ακολούθησαν.
Στα σαρανταπέντε του ολόκληρη η ζωή του "χωρούσε" σε μια σκάρα αυτοκινήτου. Σε ηλικία που συνομήλικοί του μετανάστες επέστρεφαν από τη Γερμανία με μικρές περιουσίες, που απέκτησαν με τον κόπο τους, ο Παπούλιας επέστρεφε με άδεια χέρια. Σε σαρανταπέντε χρόνια ζωής το "πλούσιο" βιογραφικό του περιορίζεται στο να αναφέρει ότι "αντιστεκόταν" σε κάποιες εκπομπές της Ντόιτσε Βέλε. Έζησε τον πρώτο μισό αιώνα της ζωής του με μόνο "κόπο" μερικές εμφανίσεις στην Ντόιτσε Βέλε ...Εκεί "πολεμούσε" τη Χούντα, προφανώς υπό τις χορηγίες αγνώστων σε εμάς χορηγών.
Ενώ όμως θα περίμενε κάποιος κάπου εκεί να τελειώνουν όλα τα "μυστήρια" για τον Κάρολο, κάπου εκεί ξεκινάνε άλλα. Όλοι οι μετανάστες, οι οποίοι επέστρεψαν με περιουσίες από τη Γερμανία, έμειναν σε εκείνα που είχαν ...και προφανώς σήμερα πεινάνε με τις συντάξεις που παίρνουν, ενώ ο Παπούλιας, ο οποίος επέστρεψε με άδεια χέρια από την πλούσια "Εσπερία", πλούτισε στην Ψωροκώσταινα ...Πλούτισε, χωρίς ποτέ να έχει κανένα επιχειρηματικό αντικείμενο πέρα από την "αγωνία" του για τη "σωτηρία" μας ...Πλούτισε τόσο πολύ, που μπορούσε να "δανείζει" στον Ανδρέα να χρηματοδοτεί τις ερωτικές "φωλιές" του ...Πλούτισε τόσο πολύ, που απεκατέστησε καλά τις θυγατέρες του και περίσσεψε πλούτος και για τα δικά του γεράματα.
Τώρα αυτός ο παρασιτικός γέρος μάς "δουλεύει" ...Κατά καιρούς μάς "υπόσχεται" ότι θέλει να μειώσει τον μισθό του, αλλά πρακτικά δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο ...Δεν του το επιτρέπει το Σύνταγμα ...Το ίδιο το Σύνταγμα, το οποίο καθημερινά βιάζει ο ίδιος, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους δανειστές. Ούτε καν τα προσωπικά του έξοδα δεν τα αντιμετωπίζει ως τέτοια. Ακόμα και στις περιόδους της κρίσης "φορτώνει" ό,τι μπορεί στις πλάτες του λαού. Κάθε καλοκαίρι, όταν πρέπει να επισκεφθεί την περιουσία του στη Λευκάδα, δεν το κάνει ως πολίτης και άρα από την τσέπη του ...Το κάνει σαν Πρώτος Πολίτης και άρα από τη δική μας "τσέπη". Βάζει στο πρόγραμμα κάποιον "εκκλησιασμό" σε κάποια εκκλησία της Λευκάδας και το ονομάζει "Προεδρική αποστολή". Ας ψάξει κάποιος να δει πότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέπτεται τη Λευκάδα ...Στην εποχή Παπούλια η ελληνική Πολιτεία ασχολείται το καλοκαίρι με τη Λευκάδα και τον χειμώνα με τα Γιάννενα.
Παντού και πάντα τα ίδια κάνει. Μας υποτιμά και μας "δουλεύει" συστηματικά. Ως γιος στρατιωτικού γνωρίζει την τέχνη του αντιπερισπασμού. Ακολουθεί την ίδια μέθοδο σε όλες του τις ύποπτες δραστηριότητες. Αν τον δει κάποιος να "μαλώνει" τους Τούρκους, είναι βέβαιο ότι έχει υπογράψει κάτι καταστροφικό για τον ελληνικό λαό. Κάθε φορά που προδίδει την πατρίδα, πραγματοποιεί κινήσεις αντιπερισπασμού. Κάθε φορά που υπογράφει αντιλαϊκά και βεβαίως αντισυνταγματικά "εκτρώματα" της Τρόικας, βγαίνει και παριστάνει τον κοινωνικό ήρωα. Μέχρι και με τους Γερμανούς τα έχει βάλει ...αφού όμως με την υπογραφή του πρώτα τους εξυπηρέτησε. Πρώτα "ξεβρακώνει" τους Έλληνες, για να εξυπηρετηθούν οι Γερμανοί και μετά φωνάζει ο Πρόεδρος για την "αξιοπρέπειά" τους.
Σε μια εποχή, που ακόμα και οι αδαείς έχουν καταλάβει ότι η πατρίδα μας έχει πέσει θύμα λεηλασίας από τους Γερμανούς, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι αυτός, που κρατάει "άμυνα". Πήγε στο Βερολίνο και μίλησε σαν "πλασιέ" της ελληνικής πραμάτειας. «Σήμερα, υπάρχουν συνθήκες πρόσφορες για επενδύσεις και θέλω να σας διαβεβαιώσω προσωπικά και να διαβεβαιώσω και τους Γερμανούς επιχειρηματίες ότι έχουν μόνον να κερδίσουν από τη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα». Προφανώς ο ανεπάγγελτος δεν γνωρίζει πως στις οικονομικές δραστηριότητες όταν κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι άλλοι χάνουν. Δεν γνωρίζει ότι, για να κερδίσουν οι Γερμανοί επενδυτές στην Ελλάδα, θα πρέπει να χάσουν οι Έλληνες την ίδια την Ελλάδα.
Αυτός ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που "υπέγραψε" την εποχή του Μνημονίου ...Ο δανειστής του Αντρέα ήταν αυτός, ο οποίος έβαλε μέσα στην πατρίδα μας τους "δανειστές" του Γιωργάκη ...Ο Πασόκος ...Ο ανεπάγγελτος, άεργος, άσχετος και σημερινός πάμπλουτος Πασόκος ...Ο ανεκδοτάκιας του Ανδρέα ...Ο κολλητός του Χρήστου Λαμπράκη και "εκλεκτός" του για την προεδρική υποψηφιότητα ...Αυτός, ο οποίος απέτυχε να γίνει βουλευτής και πέτυχε να γίνει Πρόεδρος με τις περισσότερες ψήφους βουλευτών ...Ο γιος του στρατηγού, που δεν τον τρόμαξε η ιδέα της αλλαγής των εθνικών μας συνόρων ...Ο "σοσιαλιστής", ο οποίος πιστεύει στην ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της οικονομίας ...Ο "πατριώτης", που καλεί τους Γερμανούς να επενδύσουν στο "πλιάτσικο" της πατρίδας μας.


Από τα άρθρα του Παναγιώτη Τραϊανού:


Κατεβάστε το κείμενο σε μορφή PDF

0 ΣΧΟΛΙΑ:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top