Για όλους αυτούς τους λόγους η φτωχή Ελλάδα έχει την ακριβότερη αγορά στην πλούσια ΕΕ. Πληρώνει τους περισσότερους τόκους στις τράπεζες. Πληρώνει την ακριβότερη κινητή τηλεφωνία στις εταιρείες. Γίνεται θύμα αισχροκέρδειας στα καύσιμα. Πίνει το ακριβότερο γάλα. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς τη συνέργια του κράτους και άρα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων. Με κρατικά μέσα και άρα με μέσα του λαού καταστράφηκε ο λαός.
Κανένα καρτέλ δεν θα μπορούσε να συσταθεί, αν δεν συμμετείχαν σ' αυτό άθλιοι δημόσιοι υπάλληλοι, που έκαναν κακή χρήση του δημοσίου κεφαλαίου. Όποια αθλιότητα κι αν μελετήσουμε, σε όλα έχει συμμετοχή το κράτος και άρα και τα κόμματα που διαχειρίζονται την εξουσία του και βέβαια τις επιχειρήσεις του. Θα μπορούσε να συσταθεί καρτέλ τραπεζών, αν δεν συμμετείχε σ' αυτό η κρατική Εθνική Τράπεζα; Θα μπορούσε να συσταθεί καρτέλ στις τηλεπικοινωνίες, αν δεν συμμετείχε σ' αυτό ο ΟΤΕ; Θα μπορούσε να συσταθεί καρτέλ καυσίμων, αν σ' αυτό δεν συμμετείχαν τα ΕΛΠΕ; Μπορεί στο μέλλον να συσταθεί καρτέλ στον τομέα της ενέργειας, αν δεν συμμετέχει σ' αυτό η ΔΕΗ;
Αυτό βέβαια είναι και η ειρωνεία της υπόθεσης. Τα μεγαλύτερα και πιο σκληρά καρτέλ έχουν στηθεί εκεί όπου θεωρητικά δεν θα υπήρχε τέτοια δυνατότητα, λόγω της πανίσχυρης παρουσίας του κράτους και των λαϊκής ιδιοκτησίας επιχειρήσεών του. Γιατί; Γιατί θεωρητικά ο μη καθαρά κερδοσκοπικός χαρακτήρας των θηριωδών δημοσίων επιχειρήσεων θα έπρεπε να κάνει ασύμφορη τη δραστηριοποίηση των ιδιωτών στους συγκεκριμένους χώρους.
Κολοσσιαίες επιχειρήσεις με αποσβεσμένα ήδη τα πανάκριβα επενδυτικά τους προγράμματα, τεράστια χρηματοληπτική ικανότητα από την αγορά και με έναν ιδιοκτήτη-πελάτη με ανεξάντλητη χρηταματοοικονομική δυνατότητα, θα έπρεπε να είναι ακλόνητες. Δεν θα μπορούσε κανένας ιδιώτης ημεδαπός ή αλλοδαπός —όσο πλούσιος και να ήταν— να στήσει καρτέλ στην τηλεφωνία, τα καύσιμα ή την ενέργεια, αν δεν εξασφάλιζε τη συνενοχή του κομματικού κράτους.
Απλά πράγματα. Ο κοινωνικός χαρακτήρας του δημοσίας ιδιοκτησίας ΟΤΕ θεωρητικά θα έπρεπε να προσφέρει το αγαθό της τηλεπικοινωνίας σε τιμές που δεν θα συνέφεραν κανέναν ιδιώτη ανταγωνιστή του. Είναι θέμα λογικής. Δημόσια περιουσία είναι η επιχείρηση που πουλά υπηρεσία στον ίδιο τον ιδιοκτήτη της. Υπάρχει κτηνοτρόφος, που να πουλά στον εαυτό του κρέας και γάλα σε τιμή ακριβότερη απ' ότι πουλά σε ξένους; Ακριβότερη ακόμα και από αυτήν που βρίσκει στα ράφια του σούπερ μάρκετ; Αυτό έγινε με τον ΟΤΕ.
Ο δημόσιος ΟΤΕ όχι μόνον δεν πουλούσε στον ιδιοκτήτη του φτηνή τηλεφωνία, αλλά αναγκαζόταν από τα κόμματα να του πουλά ακριβότερη από αυτήν που του πουλούσαν οι ξένοι ιδιώτες. Τα κόμματα αποφάσισαν για την τιμολογιακή πολιτική του ΟΤΕ, για να δημιουργήσουν από χρήματα του κόσμου τους ανταγωνιστές του και στη συνέχεια τα ίδια χρήματα να γίνουν η αιτία να χαθεί η ιδιοκτησία του ΟΤΕ. Με υποδομές του ΟΤΕ δημιουργήθηκαν οι ανταγωνιστές του ΟΤΕ.
Από τον ΟΤΕ νοίκιαζαν τηλεφωνικές γραμμές σε τιμές συμφέρουσες και τις "πουλούσαν" στον κόσμο ακριβά, γιατί ο ΟΤΕ αναγκαζόταν να είναι ακριβότερος. Οι κερδοσκόποι υποχρέωναν τον ΟΤΕ να φαίνεται χειρότερος και τον "ροκάνιζαν". "Έχτιζαν" τα καρτέλ της κινητής τηλεφωνίας, μπαίνοντας στο δίκτυο του ΟΤΕ. Την ίδια στιγμή απαγόρευαν με νόμο στον ΟΤΕ να μπει σ' αυτήν την αγορά και όταν του το επέτρεψαν τον ανάγκασαν να σέβεται το δημιουργηθέν καρτέλ και άρα να είναι ακριβότερος.
Το σύνολο της επιτυχίας των "παραγκοεταιρειών" της κινητής τηλεφωνίας οφείλεται στη δυνατότητά τους να ελέγχουν τη συμπεριφορά του ΟΤΕ. Μια συμπεριφορά που τον κατέστρεφε και η οποία γινόταν εις βάρος των πελατών του και άρα του ελληνικού λαού. Μια συμπεριφορά, που τον έκανε μισητό στους Έλληνες και άνοιγε διάπλατα τον "δρόμο" για το ξεπούλημά του.
Τι εννοούμε μ' αυτό; Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο οι εταιρείες προσπαθούν να προστατεύσουν τους πελάτες τους. Ακόμα και οι ιδιωτικές εταιρείες προστατεύουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Ο ΟΤΕ δεν το έκανε αυτό και μάλιστα τη στιγμή που ο πελάτης του ήταν ταυτόχρονα και ιδιοκτήτης του. Αυτό ήταν που προκάλεσε πλήθος προβλημάτων. Την "έκρηξη" της κινητής τηλεφωνίας, που επέτρεψε στους ιδιώτες να θησαυρίσουν, τη δρομολόγησε η εγκληματική κομματική διοίκηση του ΟΤΕ.
Παντού στον κόσμο την υπηρεσία της κινητής τηλεφωνίας την πληρώνουν αυτοί που την απολαμβάνουν. Μόνον στην Ελλάδα τη "μοιράζονται" μ' αυτούς που δεν την απολαμβάνουν. Οι πελάτες του ΟΤΕ πλήρωναν το κόστος της ακριβής υπηρεσίας που απολάμβαναν οι κάτοχοι των κινητών. Δεν χρεώνονταν τη χρήση της γραμμής του ΟΤΕ σε τιμή αστικής μονάδας. Χρεώνονταν την υπηρεσία που απολάμβανε ο κάτοχος του κινητού. Ενώ δηλαδή για παράδειγμα ο γιατρός ήταν αυτός που βελτίωνε την επαγγελματική του αποτελεσματικότητα με το κινητό του, αυτός που πλήρωνε τη βελτίωσή του ήταν αυτός που τον έψαχνε.
Αυτό γινόταν στην Ελλάδα. Το κόστος της υπηρεσίας της ακριβής κινητής τηλεφωνίας δεν το πλήρωναν αυτοί που την απολάμβαναν. Δεν την πλήρωναν εκείνοι που είχαν κέρδη εξαιτίας της. Την πλήρωναν και εκείνοι που δεν συμμετείχαν σ' αυτά τα κέρδη. Το αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής πολιτικής ήταν αυτά που βλέπουμε. Τα τιμολόγια του ΟΤΕ τον έκαναν μισητό στους Έλληνες. Μέσω του ΟΤΕ τα χρήματά τους πήγαιναν στις τσέπες των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Αυτές ήταν πάντα οι "καλές" με τον καταναλωτή. Αυτές έκαναν "δώρα". Αυτές νοιάζονταν. Ο ΟΤΕ εισέπραττε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οι άλλοι γέμιζαν τις τσέπες τους.
Το ακόμα χειρότερο ήταν ότι ανέμειξαν τον ΟΤΕ και σε πραγματικά εγκλήματα. Τον έκαναν συνένοχο σε πραγματικά εγκλήματα. Σε εγκλήματα, που προκάλεσαν έντονα κοινωνικά προβλήματα. Τον έκαναν τον μισητό "εισπράκτορά" τους σε παράνομες δραστηριότητες. Οι εταιρείες, που παρείχαν "ροζ" υπηρεσίες ή παράνομα τηλεπαιχνίδια, δρούσαν με συνένοχο τον ΟΤΕ. Ο ΟΤΕ ήταν ο "εισπράκτοράς" τους. Αυτές χρέωναν τον αφελή καταναλωτή —με ό,τι είχαν προσυμφωνήσει με τα διεφθαρμένα λαμόγια του ΟΤΕ— και ο ΟΤΕ τα εισέπραττε.
Αυτές οι εταιρείες από τον ΟΤΕ τα έπαιρναν τα χρήματα. Με αυτόν είχαν γίνει συνέταιροι εις βάρος του κόσμου. Εταιρείες του ενός τηλεφώνου και της μιας "ξαναμμένης" τηλεφωνήτριας έβγαζαν εκατομμύρια χάρη στον ΟΤΕ. Χωρίς κανέναν εισπρακτικό μηχανισμό, χωρίς καμία άλλη υποδομή, πληρώνονταν ανελλιπώς, βάζοντας τον καταναλωτή απέναντι στον κρατικό και θηριώδη ΟΤΕ.
Πού ήταν το παράνομο; Ο ΟΤΕ έπρεπε να χρεώνει στον πελάτη του μόνον τη χρήση της γραμμής. Τίποτε άλλο. Η "υπηρεσία" εκεί όπου έφτανε η γραμμή ήταν θέμα που αφορούσε τον καταναλωτή και την εταιρεία που την παρείχε. Εταιρείες και καταναλωτές από εκεί και πέρα θα είχαν άλλη σχέση. Η εταιρεία απλά θα τον ενημέρωνε για τις υπηρεσίες που παρείχε και για τον τρόπο πληρωμής. Από εκεί και πέρα αν πλήρωναν ή δεν πλήρωναν οι καταναλωτές, αυτό ήταν ένα θέμα που δεν αφορούσε τον ΟΤΕ. Ήταν ένα θέμα που προβλέπεται από άλλους νόμους.
Για να καταλάβει ο αναγνώστης τη φύση της παρανομίας, αρκεί να σκεφτεί το εξής απλό. Είναι σαν να έχεις μια "Τρούμπα" από πολλά μικρά πορνεία, τα οποία δεν μπορούν και δεν θέλουν να πληρώσουν υποδομές εισπρακτικές. Υποδομές που απαιτούν προσωπικό, νομικό τμήμα, δικαστικές πράξεις κλπ.. Τι κάνουν οι "μαστροποί" στην περίπτωση αυτήν. Πουλάνε τις "υπηρεσίες" τους στους περιφερόμενους πελάτες και δεν τους ενοχλούν μέσα στις "παράγκες" τους. Γιατί; Γιατί έχουν εξασφαλίσει τη συνεργασία του κράτους. Τους πιάνουν στα "διόδια" του δημόσιου δρόμου που οδηγεί στην Τρούμπα.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κρατικές υποδομές και νόμοι, οι οποίοι έχουν συσταθεί για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, παραδίδονται στους "μαστροπούς". Κρατικοί υπάλληλοι σέρνουν στα δικαστήρια —και βάση νόμων που έχουν σχέση με τα κοινωνικά συμφέροντα— πολίτες που έχουν δοσοληψίες με "πορνεία". Αυτός ήταν ο ρόλος του κρατικού ΟΤΕ. Ήταν ο βίαιος και απαιτητικός "εισπράκτορας" όλων των απατεώνων και των μαστροπών, που εκμεταλλεύονταν τον κόσμο. Στο δικό του τιμολόγιο χρεώνονταν οι ηδονικές κραυγές των "ξαναμμένων". Οι "μαστροποί" στα γραφεία του ΟΤΕ πήγαιναν για τις εισπράξεις.
Εδώ κάποιος, που θα θελήσει να κάνει τον συνήγορο του διαβόλου, θα μας πει το εξής απλό; Ο ΟΤΕ δεν είχε κέρδος από αυτήν τη δραστηριότητα; Βεβαίως και είχε κέρδος. Το θέμα όμως εδώ είναι άλλο. Τον ΟΤΕ ο λαός δεν τον δημιούργησε για να βγάζει κέρδη σαν επιχείρηση. Τον ΟΤΕ τον δημιούργησε, για ν' απολαμβάνει ο ίδιος την τηλεφωνία στο χαμηλότερο δυνατό κόστος. Αυτός ήταν ο ρόλος του ΟΤΕ. Αυτό περιγράφεται στο ιδρυτικό καταστατικό του.
Ο ΟΤΕ δεν ιδρύθηκε για να φέρνει κέρδη από άλλες δραστηριότητες. Ο ΟΤΕ δεν ιδρύθηκε για να παριστάνει ο ελληνικός λαός τον εισοδηματία. Δεν ιδρύθηκε για να φέρνει χρήμα με κάθε τρόπο και κάθε μέσον. Δεν είναι νόμιμος, αν γεμίσει με πόρνες τα άδεια γραφεία του. Καθήκον του ΟΤΕ λοιπόν ήταν να προστατεύει τον πελάτη του και να του παράσχει τις υπηρεσίες που προέβλεπε το καταστατικό του. Καθήκον του δεν ήταν να γίνεται συνέταιρος με τον κάθε πονηρό, που ήθελε να λεηλατήσει τον κόσμο μέσω του τηλεφώνου.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η εικόνα του ΟΤΕ είναι αυτή που είναι; Γιατί τον μισεί ο κόσμος; Γιατί δεν αντιδρά με το ξεπούλημά του;. Είναι η "βιτρίνα" όλων των "μαστροπών" της χώρας. Ο "εισπράκτοράς" τους. Αυτά κατάφεραν εκείνοι που ήθελαν να του χαλάσουν την "εικόνα", για να τον εξαγοράσουν τζάμπα. Με τις υποδομές του ΟΤΕ τού πήραν τους πελάτες και στη συνέχεια επιχείρησαν και κατάφεραν να αγοράσουν οι ίδιοι το μεγαλύτερο τμήμα του. Με χρήματα του κόσμου —που έπρεπε να μπουν στα ταμεία της επιχείρησης του κόσμου— έχασε την περιουσία του ο λαός.
Στο σύνολο των καρτέλ αναζητούμε πάντα ένα "δίδυμο" ιδιωτών και κράτους. Ένα δίδυμο διαπλεκομένων επιχειρηματιών και έναν ανώτατο κρατικό υπάλληλο. Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ της Vodafone, Τelestet, Vivodi, Τelepassport, αν δεν υπήρχαν οι Μανασήδες, οι Βουρλούμηδες και οι Σκαρπέληδες; Οι υπάλληλοι, τους οποίους χρυσοπληρώναμε, για να προστατεύουν τα συμφέροντά μας; Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι αφελώς νομίζαμε ότι υπηρετούν τα δημόσια συμφέροντα;
Το ίδιο θα επιχειρήσουν να κάνουν και στην περίπτωση της ΔΕΗ. Θα στηθούν απέναντί της οι Βαρδινογιάννηδες, οι Κοπελούζοι, οι Μυτιληναίοι και το κακό συναπάντημα για να τη "φάνε". Θα χρηματοδοτήσουν τα κόμματα και θα τους ζητήσουν να τοποθετήσουν στη διοίκησή της κάποιους "δικούς" τους ανθρώπους. Ανθρώπους σαν τον Μανιατάκη, τον Μιζάν ή τον Μωυσή. Θα αρπάξουν όσα χρήματα μπορούν από αυτήν, παριστάνοντας τους προμηθευτές της και μετά θα μεθοδεύσουν το "φάγωμά" της. Τζάμπα θα γίνουν προμηθευτές της, με τα χρήματά της θα γίνουν συνέταιροί της και στο τέλος θα τη "φάνε", χωρίς να τους κοστίσει απολύτως τίποτε.
Όλα αυτά θα γίνουν μέσα από μια πολύ συγκεκριμένη μεθόδευση. Κατ’ αρχήν θα την αναγκάσουν να γίνει πανάκριβη, για να εμφανίζονται αυτοί σαν ανταγωνιστές της στην αγορά. Θα την συκοφαντήσουν μέσω των δικών τους ΜΜΕ στον κόσμο, για να εμφανιστούν αυτοί σαν οι ιδιώτες ανταγωνιστές που "αγαπάνε" τον κόσμο και τον ωφελούν μέσα από τον "υγιή" ανταγωνισμό. Θα βάλουν τα γνωστά "παπαγαλάκια" να τη διαβάλουν, για να πείσουν τον κόσμο ότι θα τον "σώσουν" αν την αγοράσουν. Όλα αυτά με πολύ εύκολο τρόπο. Με πολύ φτηνό τρόπο. Αν την αναγκάσουν ν' αλλάξει την τιμολογιακή της πολιτική, μπορούν χωρίς μια δραχμή κόστος να γίνουν μεγιστάνες εις βάρος της.
Τζάμπα ο αργόμισθος πλέον Μανιατάκης φώναζε ότι η Ελλάδα έχει το πιο φτηνό ρεύμα και ότι πρέπει να διπλασιαστεί η τιμή του; Να διπλασιαστεί η τιμή και οι "διαπλεκόμενοι" να προαγοράζουν ως έμποροι ρεύμα με τιμή χοντρικής και άρα πολύ χαμηλότερη από τη σημερινή που πληρώνει ο καταναλωτής στη λιανική. Να την αυξάνουν στα όρια που να μην προσπερνούν τη ΔΕΗ και να παριστάνουν τους "εναλλακτικούς" παρόχους ενέργειας. Χωρίς ένα εργοστάσιο, χωρίς μία μπαλαντέζα θα παριστάνουν τους παραγωγούς ρεύματος και θα ανταγωνίζονται το "κτήνος". Χωρίς μία δραχμή στην κυριολεξία. Θα της στερήσουν τους πελάτες, τα έσοδα και θα την αγοράσουν με τα δικά της χρήματα.
Απλά πράγματα, κατανοητά και από έναν μαθητή δημοτικού. Σήμερα η ΔΕΗ, λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της, πουλά στον καταναλωτή ένα αγαθό, το οποίο το κοστολογεί 0,09 ευρώ τη μονάδα. Τι θέλουν να κάνουν οι πονηροί; Να την αναγκάσουν να το πουλάει Ο,21 ευρώ για παράδειγμα. Αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης η μισθολογική της πολιτική. Μονοπώλιο είναι. Δεν εξαρτάται από την αγορά, εφόσον δεν έχει ανταγωνιστές. Μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να επικαλεστεί τον οποιοδήποτε λόγο και να πολλαπλασιάσει την τιμή. Για εθνικούς, κοινωνικούς ή άλλους λόγους, μπορεί ανά πάσα στιγμή η πολιτική ηγεσία να αλλάξει την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ. Αυτήν την πολιτική βούληση επιδιώκουν αυτοί. Γι' αυτόν τον λόγο χρηματοδοτούν αδρά τα κόμματα, που μονοπωλούν την εξουσία.
Τι επιδιώκουν; Να πάνε μετά ως μεγαλέμποροι και να προαγοράσουν από την ίδια τη ΔΕΗ τεράστιες ποσότητες αυτού του αγαθού σε τιμές χοντρικής και άρα με 0,05 ευρώ ανά μονάδα. Μετά θα βγουν στην αγορά ως πάροχοι ρεύματος με 400% κέρδος και θα καταφέρνουν, παρ' όλη την κερδοσκοπία τους, να είναι ανταγωνιστικότεροι του προμηθευτή τους και άρα της ΔΕΗ. Θα φτιάξουν κάποια αστεία εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, για να εμφανίζονται σαν παραγωγοί και εργοδότες κάποιων εργατών, αλλά στην πραγματικότητα θα είναι έμποροι. Ήδη η μεθόδευση έχει ξεκινήσει και αυτό είναι ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα εναντίον του ελληνικού λαού στο σύνολό του.
Τι είδους μεθόδευση είναι αυτή; Με "άλλοθι" το καθαρό περιβάλλον βάζουν τη ΔΕΗ —ενώ υποτίθεται είναι εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο και άρα υποχρεωμένη πλέον ν' ακολουθεί ιδιωτικοοικονομική πολιτική— να ασκεί κοινωνική πολιτική. Τη βάζουν εντελώς παράνομα και άρα εις βάρος των συμφερόντων των μετόχων της να χρηματοδοτεί την άνευ οικονομικής απόδοσης "εναλλακτική" παραγωγή ενέργειας. Δίνουν δάνεια και επιδοτήσεις σε "κολλητούς" τους να φτιάξουν ηλεκτροπαραγωγές μονάδες με φωτοβολταϊκά τόξα. "Κολλητούς", πολλοί εκ των οποίων είναι ενεργά στελέχη της ίδιας της ΔΕΗ.
Τι θα πει χρηματοδότηση; Την υποχρεώνουν να αγοράζει από όλους αυτούς τους "παραγωγούς" της πλάκας 0,45 ευρώ την KWh, ενώ η ίδια την πουλάει στην αγορά 0,09 ευρώ. Επιπλέον την αναγκάζουν να δεσμευτεί ότι θα αγοράσει υποχρεωτικά την παραγωγή τους για κάποια χρόνια και άρα τη βάζουν να "προαγοράσει" ρεύμα, το οποίο αυτήν τη στιγμή δεν έχει παραχθεί.
Γιατί το κάνουν αυτό και γιατί λέμε ότι υπάρχει μεθόδευση; Όλοι οι επιφανείς "μνηστήρες" της ΔΕΗ φοβούνται να την πειράξουν άμεσα. Δεν έχουν τα χρήματα, αλλά και να τα είχαν, δεν θα τολμούσαν να επιχειρήσουν παρασκηνιακή εξωχρηματιστηριακή αγορά. Οι Βαρδινογιάννηδες, οι Κοπελούζοι ή οι Μυτιληναίοι γνωρίζουν την εγκληματική τους δράση. Άρα τι επιδιώκουν; Τη μαζικότητα. Τη συλλογική ευθύνη. Δεν θέλουν να εμφανίζονται μόνοι τους και προκαλούν τον λαό. Τι κάνουν λοιπόν. Δημιουργούν ένα μεγάλο σύνολο δήθεν παραγωγών, για να κρύβονται ανάμεσά τους.
Κοντά στον κακομοίρη, που δήθεν θα "παράγει" ρεύμα σε ένα χωράφι με πέντε "τσίγκους", θα μπουν κι αυτοί. Γι' αυτό τώρα μπαίνουν στην διαδικασία να στήσουν κάποια ψευδοεργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής. Αυτό είναι το ζητούμενο. Στις λίστες των ηλεκτροπαραγωγών της χώρας θα υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι και άρα δεν θα είναι μόνοι τους. Στις λίστες των "προστατευόμενων" μικροπαραγωγών θα "προστατεύονται" και οι δήθεν μεγαλοπαραγωγοί. Οι τρεις-τέσσερις "μεγαλοκαρχαρίες" θα κρύβονται πίσω από ένα κοπάδι με "σαρδέλες".
Ταυτόχρονα με αυτήν τη μεθόδευση εμπλέκουν τη ΔΕΗ σε μια πρωτόγνωρη γι' αυτήν διαδικασία. Την εμπλέκουν σε ένα "αλισβερίσι", το οποίο έχει σχέση με προαγορές. Με αγορές ανύπαρκτων προϊόντων. Με αγορές προϊόντων, τα οποία δεν έχουν παραχθεί. Σε αγορές "αέρα". Γιατί; Για να έχουν και οι ίδιοι το δικαίωμα να κάνουν το ίδιο. Η ΔΕΗ θα "προαγοράζει" ρεύμα από "παραγωγούς" και κάποιοι άλλοι θα "προαγοράζουν" ρεύμα από την ίδια ως έμποροι. Με αυτόν τον τρόπο κλείνει ο "κύκλος" και θα συμβεί αυτό που περιγράψαμε στην αρχή. Με τζάμπα "αέρα" κάποιοι θα μπουν στην αγορά ρεύματος και θα θησαυρίσουν.
"Εντολές" αγοραπωλησιών θα δίνουν από ένα γραφείο. Χωρίς κανέναν μηχανισμό παραγωγής, διανομής αλλά και χωρίς εισπρακτικό μηχανισμό. Ό,τι κοστίζει ως μηχανισμός για τη λειτουργία του θα το χρεώνεται η ΔΕΗ. Η ΔΕΗ όχι μόνον θα εμφανίζεται ως ακριβή, αλλά αυτήν θα είναι που θα έρχεται σε σύγκρουση και με τον κόσμο. Αυτή θα εισπράττει τη δυσαρέσκεια του. Αυτό είναι το ζητούμενο. Με ρεύμα της "κακιάς" κι "απάνθρωπης" ΔΕΗ οι "καλοί" διαπλεκόμενοι θα παίρνουν τους πελάτες της ΔΕΗ. Με τον τρόπο αυτόν θα στερήσουν από τη ΔΕΗ τα έσοδα και άρα θα την φέρουν σε δύσκολη οικονομικά θέση, κάνοντάς την "φτηνή" όταν θα επιχειρήσουν να την εξαγοράσουν.
Θα γίνει αυτό το οποίο έγινε με τον ΟΤΕ. Η ΔΕΗ θα βάζει την πραγματική παραγωγή, τις υποδομές, το δίκτυο, αλλά και τους εισπρακτικούς της μηχανισμούς και οι "μεγαλοκαρχαρίες" θα βάζουν μόνον την ομορφιά τους. Ο Βαρδινογιάννης θα αγοράζει και θα πουλάει "αέρα" και θα πληρώνεται από τη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ θα γίνει μισητή στον κόσμο και ο Βαρδινογιάννης με τον Κοπελούζο ή τον Μυτιληναίο θα γίνουν οι "καλοί" ιδιώτες, που νοιάζονται για τον καταναλωτή. Η ΔΕΗ και άρα εμείς οι πολίτες θα χρεωνόμαστε το πραγματικό κόστος της παραγωγής του ρεύματος και αυτοί απλά θα "κονομάνε" με αέρα κοπανιστό.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Θα εξοργίσουν τον κόσμο με τη συμπεριφορά της ΔΕΗ και θα τον φέρουν στο σημείο να τους παρακαλάει να την αγοράσουν. Θα τους παρακαλάει να τους "σώσουν" από τη λαίλαπα της κρατικής επιχείρησης. Με τα δισεκατομμύρια που στην ουσία θα κλέψουν από τη ΔΕΗ, θα την εξαγοράσουν. Τζάμπα πράγμα. Τζάμπα θα τους βγει μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο. Τόσο "δαιμόνιοι" επιχειρηματίες είναι. Πήγαν στο Χάρβαρντ και τα έμαθαν αυτά τα μυστήρια κόλπα.
Τα αντίστοιχα συνέβαιναν σε όλους τους χώρους όπου δημιουργήθηκαν καρτέλ. Τζάμπα όλα. Εις βάρος του κόσμου και με τα δικά του χρήματα. Θα μπορούσε να υπάρξει το τρομερό καρτέλ των τραπεζών χωρίς την Εθνική Τράπεζα; Θα μπορούσαν οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες και οι Βγενόπουλοι να συνθέσουν καρτέλ, αν δεν τους στήριζε ο Καρατζάς αρχικά και ο Αράπογλου στη συνέχεια; Οι κυβερνήσεις άλλαζαν, αλλά αυτοί παρέμεναν στις θέσεις τους, για να υπηρετήσουν τον διακομματικό σχεδιασμό. Ο κόσμος μάλωνε στα καφενεία για τα κόμματα, αλλά τα κόμματα ήδη είχαν μοιράσει μεταξύ τους τα πόστα που θα τον κατέστρεφαν.
Θα μπορούσαν όλες αυτές οι τράπεζες να ρημάξουν τον κόσμο, αν δεν τους το επέτρεπε η Εθνική Τράπεζα; Θα μπορούσαν οι "μπατιροτράπεζες" να δίνουν "φτηνότερο" χρήμα από την τερατώδη Εθνική Τράπεζα; Θα μπορούσαν να επιβάλουν τα "χαράτσια" τους, αν τα κόμματα δεν ανάγκαζαν την Εθνική ν' ακολουθεί ακόμα χειρότερη πολιτική; Θα μπορούσαν να επιβάλουν από κοινού τα υψηλότερα επιτόκια της ευρωπαϊκής αγοράς, αν δεν εξασφάλιζαν τη συμφωνία της Εθνικής; Αν δεν εξασφάλιζαν την προδοσία του δημόσιου υπάλληλου που τη διαχειριζόταν; Χωρίς τον Αράπογλου κανένα τραπεζικό καρτέλ δεν θα επιβίωνε ούτε για μια στιγμή.
Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ των καυσίμων, χωρίς τη συμμετοχή των θηριωδών λαϊκής ιδιοκτησίας ΕΛΠΕ; Θα μπορούσαν οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες και οι πολυεθνικές "αδερφές" να επιβάλουν την κερδοσκοπία στην αγορά των καυσίμων, χωρίς να εξασφαλίσουν τη συνεργασία του "πρόθυμου" Χριστοδούλου; Του κομματικού αξιωματούχου, που ανέλαβε να ελέγξει την αγορά καυσίμων; Του δημόσιου υπάλληλου, που νομίζαμε ότι προστάτευε τα δημόσια συμφέροντα; Του δημοσίου υπαλλήλου, που έδινε μπόνους εκατομμυρίων στον εαυτό του για την "καλή" δουλειά του; Του υπαλλήλου, ο οποίος όχι μόνον έχασε τον έλεγχο της αγοράς, αλλά παρέδωσε την ίδια την εταιρεία που διοικούσε στον Λάτση;
Χωρίς να ξοδέψει ένα ευρώ ο Λάτσης, "έφαγε" μια εταιρεία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο στο είδος της. Μια εταιρεία, η οποία μόλις είχε ολοκληρώσει με κρατικά χρήματα ένα επενδυτικό πρόγραμμα "μαμούθ". Μέχρι και ο "συνέταιρός" του ο Βαρδινογιάννης είχε θυμώσει με αυτό το "δώρο". Ένας ξοφλημένος στον χώρο του πετρελαίου Λάτσης πήρε δώρο τη μεγαλύτερη εταιρία διύλισης πετρελαίου στη χώρα. Χωρίς να βάλει μια δραχμή στην "Πετρόλα", που είχε πάψει προ πολλού να παρακολουθεί τον ανταγωνισμό, συγχωνεύτηκαν οι δύο εταιρείες.
Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ του γάλακτος, αν δεν υπήρχε συνενοχή των συνεταιρισμών του κλάδου; Θα μπορούσε να υπάρχει η ΔΕΛΤΑ, η ΦΑΓΕ ή η ΜΕΒΓΑΛ, αν δεν υπήρχε η ΑΓΝΟ των συνεταιρισμών, που διοικούνταν από κομματικούς εγκάθετους; Από ανθρώπους που τους πληρώνουμε οι ίδιοι; Από υπαλλήλους, που θα έπρεπε να προστατεύουν τους παραγωγούς γάλακτος από τη λεηλασία και τους καταναλωτές από την κερδοσκοπία. Χωρίς τη συμμετοχή αυτών των υπαλλήλων, πώς θα μπορούσε να υπάρξει το καρτέλ του γάλακτος; Οι συνεταιρισμοί θα μπορούσαν να πληρώνουν πιο πολλά στους παραγωγούς και να χρεώνουν πολύ λιγότερα στους καταναλωτές.
Η ειρωνεία με αυτό το καρτέλ είναι άλλη. Είναι ένα καρτέλ αθηναϊκών συμφερόντων σε μια Αττική, η οποία πρέπει να πάει σε ζωολογικό κήπο για να δει πώς είναι οι αγελάδες. Παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλού οι αγελάδες, αλλού οι καρδάρες. Το κράτος που οργανώνει "τουρισμό" γάλακτος. Το κουβαλάει από τη μια μεριά της Ελλάδος στην άλλη, για να το επεξεργαστεί και να πουλήσει. Αυτό το αθηναϊκό μονοπώλιο στο γάλα στηρίχθηκε σε άλωση των συνεταιρισμών της Βορείου Ελλάδος. Φρόντισαν τα κόμματα και οι εγκάθετοί τους. Δώρο στο Κολέγιο Αθηνών.
Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ των φαρμάκων, χωρίς τη συμμετοχή του κομματικού κράτους; Τα κόμματα γιγάντωσαν αυτές τις εταιρείες, εφόσον τις έκαναν προνομιακούς προμηθευτές του εθνικού συστήματος υγείας. Τα κόμματα γιγάντωσαν αυτές τις εταιρείες, εφόσον νομοθετούσαν υπέρ των συμφερόντων τους. Αυτές οι εταιρείες θησαύρισαν με "αέρα". Εισήγαγαν και εξήγαγαν τα ίδια φάρμακα, επωφελούμενοι από τα κέρδη τα οποία προέκυπταν από τη διαφορετική πολιτική της διατίμησης των φαρμάκων στις χώρες μέλη της ΕΕ.
Το ακόμα χειρότερο ήταν ότι επέτρεψαν σ' αυτό το καρτέλ όχι μόνον να κερδοσκοπεί εις βάρος του ΕΣΥ, αλλά να κλέβει και τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία. Να τα κλέβει στην κυριολεξία και όχι απλά να κερδοσκοπεί εις βάρος τους. Δεκάδες δισεκατομμύρια έχουν κλέψει από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τι έκαναν; Τα φάρμακα που εξήγαγαν στις ξένες αγορές, τα "ξαναπληρόνονταν" και εντός της χώρας εις βάρος των ταμείων. Φάρμακα, τα οποία είχαν ήδη πουληθεί στο εξωτερικό, τα ξαναεισέπρατταν στην Ελλάδα μέσω των κουπονιών που είχαν πάνω τους. Ολόκληρο κύκλωμα είχε στηθεί με τους φαρμακοποιούς και ανύπαρκτα φάρμακα τα χρέωναν σε υπαρκτά βιβλιάρια υγείας. Όλα αυτά ήταν "δώρα" του κομματικού κράτους στους "χορηγούς" του.
Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ των ακτοπλόων χωρίς τη συμμετοχή του κομματικού κράτους; Με κρατικές αποκλειστικές άδειες λειτουργούν όλοι αυτοί μονοπωλιακά. Με κρατικά χρήματα ανανεώνουν τους στόλους τους. Ταλαιπωρούν κι εκμεταλλεύονται τον κόσμο, παριστάνοντας τους θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας. Ελεύθερη οικονομία μόνον στην τιμολόγηση των εισιτηρίων. Σε όλα τα άλλα προστατευτισμός. Θα μπορούσαν όλοι αυτοί να παριστάνουν τους "Αιγαιάρχες", αν δεν το επιθυμούσαν τα κόμματα; Αν τους στερούσαν τις άδειες αποκλειστικής χρήσης; Αν άνοιγαν την αγορά στους ξένους ακτοπλόους μόνο και μόνο για να τους περιορίσουν; Αν δεν τους επιδοτούσαν;
Θα μπορούσε να υπάρχει το καρτέλ των φορτηγών, χωρίς τη συμμετοχή του κομματικού κράτους; Ακόμα αναρωτιούνται ποιος σκότωσε τα παιδιά στα Τέμπη και στο "πέταλο" του Μαλιακού. Το κομματικό κράτος τα σκότωσε. Το κράτος του Μητσοτάκη. Αυτό που βαστά τον ΟΣΕ σε υπολειτουργία, για να μονοπωλούν τις μεταφορές τα φορτηγά. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου οι μεταφορές με ιδιωτικά φορτηγά είναι φτηνότερες από τις μεταφορές με τα τραίνα. Η μόνη χώρα που έχει γεμάτο το οδικό της δίκτυο με φορτηγά-καρμανιόλες. Ποιος φταιει γι' αυτό; Ποιος σκοτώνει τον κόσμο; Ποιος επιτρέπει σε ιδιώτες να κερδοσκοπούν εις βάρος του; Ποιος υποβαθμίζει τον αμύθητης αξίας ΟΣΕ και σε ποιον "διαπλεκόμενο" τον έχει υποσχεθεί;
Τα ίδια γίνονται παντού. Παντού οι ίδιοι "μνηστήρες". Έχουν χρήματα —άγνωστο από πού— ν' αγοράσουν τα πάντα. Πρώτος και καλύτερος πάντα ο Λάτσης. Ο χειρότερος άρπαγας απ' όλους. Αυτός δεν κερδοσκοπεί απλά. Αυτός αρπάζει ό,τι βρίσκει μπροστά του. Κερδοσκοπεί για ν' αρπάξει. Ο "κληρονόμος" του ελληνικού κράτους. Ο "Αγγλοσάξονας", που ξέχασε ότι κατάγεται από το Κατάκολο. Ο "Αγγλοσάξονας", που ήθελε να γίνει Δούκας του Κέντ και αποφάσισε να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα δικής του ιδιοκτησίας "Κέντ". Ο "Αγγλοσάξονας", που, γνωρίζοντας τον νεοταξικό σχεδιασμό, εγκατέλειψε το αγαπημένο του Λονδίνο μόνο και μόνο για το "πλιάτσικο". Ο "Αγγλοσάξονας", που μάλλον δεν κατάλαβε γιατί ο πατέρας του επέμενε να του λεει ότι "στην Ελλάδα ερχόμαστε μόνον για φιλανθρωπίες και ποτέ για δουλειές".
Δεν είναι μόνον τα αμύθητης αξίας ΕΛΠΕ, που άρπαξε στην κυριολεξία τζάμπα. Όπου μπορεί απλώνει το "χέρι" του. Προσπαθεί να βάλει στο "χέρι" τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Έναν πραγματικό γίγαντα με πολλά πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία είναι και το τραπεζικό του πρόσωπο. Προσπαθεί να βάλει στο "χέρι" τις χρυσοφόρες τεχνικές υποδομές της Ολυμπιακής. Ήδη έχει στα συρτάρια του υποθηκευμένο τον πανάκριβο "Γαλιλαίο". Προσπαθεί να βάλει στο "χέρι" ανεκτίμητης αξίας εκκλησιαστικά ή κρατικά "φιλέτα" γης, ασχολούμενος με το real estate. Ήδη έχτισε το θηριώδες Mall σε έκταση που δεν του ανήκε. Προσπαθεί να βάλει στο "χέρι" περιουσίες χιλιάδων ιδιωτών, βγάζοντας τες καθημερινά στο "σφυρί". Όλα αυτά στην κυριολεξία τζάμπα. Αυτός, το μόνο που έκανε με δικά του χρήματα, ήταν ν' ανοίξει τα πρώτα υποκαταστήματα της Eurobank κενών ταμείων.
Από το βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού: «ΚΑΡΤΕΛ – Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ»
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου