Πόσοι ζωντανοί άνθρωποι "αντιστοιχούν" για κάθε νεκρό; Δέκα; Δεκαπέντε; Παιδιά, αδέρφια, εγγόνια, κουμπάροι, μπατζανάκηδες, φίλοι και όσοι άλλοι θα είχαν λόγους να τον κλάψουν ειλικρινώς; Αν ήταν χιλιάδες οι αδικοχαμένοι νεκροί, όπως μας λέει ο Κασιδιάρης, τι θα έπρεπε να γίνεται στον Μελιγαλά κάθε χρόνο; ...Από τον Ισθμό θα έπρεπε να ξεκινάει η "συμφόρηση" της κυκλοφορίας. Αν ήταν φυσιολογικά τα πράγματα στον Μελιγαλά, θα εξαρτιόταν ποτέ η ένταση της τελετής μνήμης από την επίσημη κρατική πολιτική; Θα εξαρτιόταν από το αν ήθελε ή δεν ήθελε το επίσημο κράτος να τη γιορτάζει; Δεν χρειάζονται ούτε μυστικές πληροφορίες ούτε ειδικά στοιχεία, για να τα καταλάβει κάποιος ότι κάτι δεν πάει καλά στην περίπτωση του Μελιγαλά. Ας πάει κάποιος εκεί στην "επέτειο" του γεγονότος και θα τα καταλάβει μόνος του αυτά ...Τρεις φασίστες κι ο ναζιστικός κούκος.
Γνωρίζει κανείς έστω και μία περίπτωση ηρώων ή αδικοχαμένων πολιτών, οι οποίοι, ενώ υπήρχαν τα δεδομένα να γίνουν "αθάνατοι", παρέμειναν άγνωστοι; Γνωρίζει κανείς στενούς συγγενείς αθώων θυμάτων, που έχασαν άδικα τις ζωές τους, οι οποίοι να μην κίνησαν ουρανό και γη για την "δικαίωση" και την "αθανασία" των δικών τους ανθρώπων; ...Να μην έτρεξαν να στήσουν πλάκες και αναμνηστικά "σήματα" με τα ονόματα των νεκρών; Αυτό, δηλαδή, το οποίο έγινε σε όλα τα μαρτυρικά χωριά, όπου οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους Έλληνες και οι συγγενείς τους, χαράσσοντας τα ονόματα των νεκρών πάνω σε ένα μάρμαρο, θέλησαν να τους δώσουν λίγη από τη "ζωή" που άδικα έχασαν.
Γίνεται αυτό στον Μελιγαλά; Τα μνήματα των νεκρών είναι εγκαταλειμμένα στην τύχη τους. Κανένας δεν ξέρει με ποια κριτήρια και ποιοι άνθρωποι είναι θαμμένοι όλοι μαζί στον ίδιο χώρο. Θήτες και θύματα πιθανότατα "ανακατεμένοι" μεταξύ τους για λόγους πολιτικής σπέκουλας ...Για να φαίνεται εκατόμβη νεκρών, χωρίς όμως να υπάρχουν ανεπιθύμητες αποκαλύψεις. Ονόματα δίνονται και κανένας δεν συμφωνεί με κανέναν περί τίνος πρόκειται. Ποιοι είναι όλοι αυτοί, που είναι θαμμένοι στον Μελιγαλά; Είναι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν εκτελεστεί στο στρατόπεδο των Ταγματασφαλιτών από Ταγματασφαλίτες; Είναι νεκροί της μάχης του Μελιγαλά; Είναι νεκροί του λιντσαρίσματος που ακολούθησε; Είναι νεκροί, οι οποίοι μεταφέρθηκαν εκεί μετά τον δολοφονικό "περίπατο" των Ταγματασφαλιτών από την Καλαμάτα στον Μελιγαλά;
Οι μόνιμοι "προσκυνητές" είναι ένα άλλο παράξενο φαινόμενο της περίπτωσης Μελιγαλά ...Οι τουρίστες "προσκυνητές" με τα πούλμαν. Το "προσκύνημα" είναι σε έναν μαζικό τάφο, όπου κανένας δεν είναι σίγουρος για το ποιοι και γιατί βρέθηκαν εκεί μέσα. Τι θα πει μαζικός τάφος για ένα πρόσφατο εσωτερικό γεγονός της πατρίδας μας; Τι θα πει ασάφεια και διαφωνία στον αριθμό των νεκρών; Ασάφεια υπάρχει σε μαζικούς τάφους του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όπου διαλύονταν οικογένειες στα τέσσερα σημεία του ευρωπαϊκού ορίζοντα και χάνονταν οι συγγενείς μεταξύ τους και δεν ήξεραν ούτε πού βρίσκονται ούτε αν ζουν. Όταν δεν ξέρεις πού βρίσκεται ένας συγγενής σου και αν αυτός ζει, δεν μπορείς να ξέρεις αν βρίσκεται ή όχι σε έναν μαζικό τάφο. Αυτή όμως η κατάσταση δεν έχει σχέση με τον Μελιγαλά. Ασάφεια σε ένα εσωτερικό γεγονός - και μάλιστα τόσο πρόσφατο για τα δεδομένα της ιστορίας - δεν δικαιολογείται ...Οι νεκροί έχουν ονόματα.
Το να πάει κανείς στον τύμβο του Μαραθώνα και να δει έναν μαζικό τάφο ανώνυμων αρχαίων ηρώων, είναι λογικό. Χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατό τους. Τα μέσα καταγραφής δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα και δεν υπάρχουν σήμερα ζώντες φυσικοί συγγενείς να δραστηριοποιηθούν υπέρ της "μνήμης" των ηρώων. Όμως, το να πάει κανείς στον Μελιγαλά και να δει έναν σχετικά πρόσφατο μαζικό τάφο "ανωνύμων" ηρώων, είναι κάτι παραπάνω από παράξενο. Τι θα πει ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για 600 θύματα και κάποιοι άλλοι για 2000; Ποιοι είναι αυτοί οι χιλιάδες νεκροί, που αναφέρει ο Κασιδιάρης; Υπάρχει κάποιος σωρός αγνώστων νεκρών, οι οποίοι δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμα; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες αποκλείσεις; Ακόμα και για έναν μόνον άνθρωπο να διαφωνούσαν, θα υπήρχε πρόβλημα, εφόσον θα έπρεπε να τον αναζητήσουν οι συγγενείς του. Να δουν τι έπαθε και πού το έπαθε, γιατί διαφορετικά θα παρέμενε αγνοούμενος.
Φυσιολογικά θα πρέπει να υπάρχουν αδέρφια και παιδιά των νεκρών που ζούνε ακόμα. Γιατί αυτοί δεν τους "μνημονεύουν", ώστε ν' αποκαλυφθεί ο πραγματικός αριθμός των νεκρών; Θεωρητικά υπάρχει "σύλλογος θυμάτων", ο οποίος μεριμνά για το ετήσιο μνημόσυνο. Τα μέλη αυτού του συλλόγου υπάρχουν; Είναι επώνυμα; Είναι συγγενείς των νεκρών ή απλά ομοϊδεάτες τους; Διαθέτουν λίστες των θυμάτων; Αν αυτές οι λίστες δεν είναι ακριβείς και δεν συμφωνούν με τα ευρήματα των υπηρεσιών ή τους ισχυρισμούς των μελετητών, αυτό είναι κάτι το πρωτοφανές όχι μόνον για την ελληνική αλλά και για την παγκόσμια πραγματικότητα ...Απολύτως πρωτοφανές για κάτι τόσο πρόσφατο για τα στάνταρτ της ιστορίας. Όχι εγγόνια, αλλά αδέρφια των θυμάτων θα πρέπει να υπάρχουν ακόμα εν ζωή εάν "σφάχθηκαν" γυναικόπαιδα, όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Δεν ενδιαφέρονται όλοι αυτοί για τους νεκρούς τους; Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Η αριθμητική και πάλι αποδεικνύει την αλήθεια της ιστορίας ...Δεν υπάρχει κανόνας μόνον με εξαιρέσεις. Κανόνας είναι η λίστα των ονομάτων των νεκρών του Διστόμου, για παράδειγμα, όπου μπορεί μια εξαίρεση κάποιου νεκρού, ο οποίος δεν μνημονεύεται, να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Κανόνας είναι η ελληνική ταυτότητα των θυμάτων, τα οποία εκτελέστηκαν από τους θύτες τους, οι οποίοι ήταν Γερμανοί. Κανόνας είναι ότι εκεί, όπου είναι θαμμένα τα θύματα των Ναζί, δεν υπάρχουν μαζί τους θαμμένοι Ναζί, οι οποίοι ενδεχομένως να έχασαν τις ζωές τους κοντά στο Δίστομο. Στον Μελιγαλά τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Δεν έχει σημασία αν οι νεκροί του Μελιγαλά είναι 600 ή 1400 ή 2000. Δεν θα μπούμε καν σ' αυτήν τη συζήτηση. Ούτε καν μας ενδιαφέρει το πόσους αριθμητικά τους υπολογίζει κάποιος τους νεκρούς ...Άλλο είναι αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει.
Το να μην μνημονευτούν κάποιοι λίγοι απ' αυτούς τους πολλούς νεκρούς, θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση, η οποία επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όμως, το να υπάρχει τέτοια σύγχυση με τον αριθμό των νεκρών, τα ονόματά τους και τον λόγο που βρίσκονται θαμμένοι εκεί, επιβεβαιώνει πως δεν υπάρχει κανόνας. Δεν υπάρχει κανένας γνωστός κανόνας, που να ισχύει στον Μελιγαλά ...Δεν ξέρουμε πόσοι είναι τελικά οι νεκροί ...Δεν ξέρουμε ποιος είναι θαμμένος εκεί - και ήταν θύτης - και ποιος είναι δίπλα του - και ήταν θύμα - ...Δεν ξέρουμε ποιος είναι θύμα ποιανού. Δεν ξέρουμε, γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν "άγνωστοι" νεκροί. Παρ' όλο που οι πάντες κατάγονταν από τη γύρω περιοχή, δεν υπάρχει ούτε ένας ζωντανός συγγενής, που να ήθελε να "μνημονεύσει" κάποιον - από τους πολλούς που εξακολουθούν να παραμένουν ανώνυμοι - συγγενή του ως "ήρωα" του Μελιγαλά; Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να συμμετέχουν στα "μνημόσυνα", κρύβοντας την ιδιότητά τους; ...Αποκρύπτοντας ότι είναι συγγενείς κάποιου ανωνύμου θύματος;
Ας προσπαθήσει κάποιος να θυμηθεί ένα ανάλογο παράδειγμα. Γιατί οι συγγενείς των νεκρών του Διστόμου, των νεκρών των Καλαβρύτων ή των νεκρών της Κλεισούρας τρέχουν υπερήφανοι να κάνουν το τιμητικό "μνημόσυνο" στους νεκρούς συγγενείς τους; Έχουν στις αγκαλιές τους φωτογραφίες των αγαπημένων τους νεκρών. Έχουν μαρτυρίες φίλων, γειτόνων, εργοδοτών και υπαλλήλων για την "ποιότητα" του αδίκως σκοτωμένου συγγενούς τους. Έχουν έγγραφα κρατικών υπηρεσιών, τα οποία αποδεικνύουν τις υπάρξεις των αγαπημένων τους προσώπων και την "ταυτότητα" των φονιάδων τους. Καλούν τις τηλεοπτικές κάμερες, για να αποθανατίσουν το γεγονός. Ανοίγουν τα σπίτια τους σε όποιον ιστορικό ή δημοσιογράφο ερευνά το έγκλημα κατά των δικών τους ανθρώπων. Διαμαρτύρονται όταν "υποβαθμίζεται" το γεγονός και δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ.
Αυτά δεν γίνονται μόνον στην Ελλάδα. Παντού τα ίδια γίνονται, όταν υπάρχουν αθώα θύματα σφαγών. Στη Πολωνία υπάρχει για παράδειγμα το συμβάν της αποτρόπαιης σφαγής του Κατίν. Τα σταλινικά κτήνη έσφαξαν στην κυριολεξία τον "αφρό" της πολωνικής κοινωνίας. Έσφαξαν χιλιάδες Πολωνούς και οι φουκαράδες οι συγγενείς τους δεν γνώριζαν πού ήταν οι τάφοι όπου τους έθαψαν μαζικά. Όλοι όμως γνώριζαν τα πρόσωπα ...Δεν ήταν "αριθμοί" ...Ήταν πρόσωπα, τα οποία είχαν συγγενείς και φίλους. Ο τάφος ήταν άγνωστος και όχι τα πρόσωπα, τα οποία συνδέονταν μ' αυτόν. Τον τάφο έψαχναν και οι νεκροί ήταν γνωστοί και απόλυτα μετρημένοι ..."Διάσημοι", χάρη τους αγώνες και την αγάπη των δικών τους. Λαϊκό προσκύνημα γίνεται στο Κατίν από τότε που αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Πλημμυρίζει ο τόπος από δάκρυα, όταν γίνονται γιορτές μνήμης για τους αδικοχαμένους του Κατίν.
Στην περίπτωση του Μελιγαλά δεν συμβαίνουν όλα αυτά. Ο τάφος είναι γνωστός και οι νεκροί "μπερδεμένοι" και οι περισσότεροι από αυτούς - αν συμφωνήσουμε με την αριθμητική του Κασιδιάρη και άρα όλων των ομοϊδεατών του - παραμένουν ανώνυμοι. Κανένας από αυτούς τους ανώνυμους δεν έλειψε από κανέναν; Κανένας δεν κλαίει κανέναν; Άγνωστοι τιμούν αγνώστους για άγνωστους λόγους, εξαιτίας ενός συμβάντος περίπου άγνωστου; Ο Κασιδιάρης, ο οποίος είναι απόλυτα σίγουρος για τις χιλιάδες των νεκρών γυναικόπαιδων, γιατί δεν προτείνει στο κόμμα του να κάνει μια έρευνα, για να βρει ποιοι ήταν; Να διαπιστώσει μόνος του τι "ανταπόκριση" θα βρει σε περίπτωση που επιχειρήσει να ερευνήσει. Πώς "αντέχει" να συμμετέχει σε μια τελετή, όπου κάποιοι αδικοχαμένοι είναι θαμμένοι κάτω από τα πόδια του και "χάθηκαν" στη λήθη;
Γιατί σε μια τέτοια τελετή μνήμης αδικοχαμένων υπάρχει τέτοια καχυποψία; Γιατί πρέπει να είναι όλοι οι παριστάμενοι ομοϊδεάτες; Δεν έχει δικαίωμα ο συγγενής ενός θύματος να έχει διαφορετική ιδεολογία από τον νεκρό; ...Για να τον κλάψει θα πάει εκεί, όχι για να τον ψηφίσει. Γιατί οι πάντες στραβοκοιτάζουν αλλήλους και όλοι μαζί το χώμα, σαν να κρύβουν κάτι; Το συμβάν δεν προβάλλεται και για κανέναν λόγο από τα ΜΜΕ και κανένας δεν διαμαρτύρεται. Περισσότερο ιδεολογικό χάπενινγκ είναι, παρά ημέρα μνήμης νεκρών ...Να δουλέψουν και λίγο τα μαγαζιά της περιοχής με τους "προσκυνητές" ...Οι συγγενείς όμως άφαντοι.
Όλοι περιμένουν τα πούλμαν των άσχετων "προσκυνητών" απ' όλη την Ελλάδα. Οι δήθεν χιλιάδες των νεκρών περιμένουν να "μνημονευτούν" από τους φασιστοτουρίστες μερικών λεωφορείων; Περιμένουν από τους "ξένους", γιατί οι δικοί τους κάνουν τα "κορόιδα"; ...Συγγενείς, που για κάποιον "παράξενο" λόγο αντιμετωπίζουν με καχυποψία, έχθρα και πολλές φορές μίσος όποιον "ερευνά" τα γεγονότα. Ονόματα νεκρών δεν λένε, φωτογραφίες δεν δείχνουν. "Μαρτυρίες" για την "ποιότητά" τους δεν υπάρχουν ...Υπάρχει κάτι ανάλογο; ...Γιατί συμβαίνει αυτό στον Μελιγαλά;
Συμβαίνει, γιατί ισχύει αυτό το οποίο είπαμε. Ο Μελιγαλάς δεν είναι ούτε Δίστομο ούτε Κατίν. Στον Μελιγαλά η αλήθεια είναι πιο ισχυρή από την προπαγάνδα και αυτή τρομάζει αυτούς, που τους αφορά. Στον Μελιγαλά με εντολή της νόμιμης Κυβέρνησης των Ελλήνων σκοτώθηκαν από τον ΕΛΑΣ κάποιοι εγκληματίες δωσίλογοι της Πελοποννήσου. Αυτοί, των οποίων τα κλεψιμαίικα τρώνε ακόμα οι συγγενείς τους, αλλά τα ονόματά τους δεν θέλουν να τα θυμάται ο κόσμος. Λίγες ημέρες πριν να σκοτωθούν ή να εκτελεστούν εκείνοι οι δωσίλογοι, συμμετείχαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Υπήρχαν Έλληνες πατριώτες, οι οποίοι έχασαν τις ζωές τους ελάχιστες στιγμές πριν την αποχώρηση των Γερμανών, γιατί τους σκότωσαν οι ανώνυμοι "ήρωες" του Μελιγαλά.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος πολλοί από τους συγγενείς και φίλους των νεκρών - και προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι ως άτομα σε μια κοινωνία, η οποία "έβραζε" από οργή εναντίον των προδοτών και των δωσίλογων - "διέγραψαν" τους νεκρούς τους. Δεν εμπιστεύτηκαν τη δύναμη της προπαγάνδας και δεν ρίσκαραν να εκτεθούν ακόμα περισσότερο, βγαίνοντας δημοσίως να κρατάνε φωτογραφίες και να δίνουν συνεντεύξεις στις επετείους, παριστάνοντας τα θύματα. Γνωστοί είναι μεταξύ τους όλοι στην Πελοπόννησο. Ως εκ τούτου πολλοί από αυτούς αποφάσισαν να διατηρήσουν τους συγγενείς τους στην ανωνυμία τους. Δύσκολα κάποιος "κλαίει" στην Πελοπόννησο συγγενή του, ο οποίος σκοτώθηκε ως Ταγματασφαλίτης στον Μελιγαλά. Δύσκολα τον "κλαίει", γιατί οι Λάκωνες και οι Μεσσήνιοι δεν ξεχνάνε τους νεκρούς τους. Δεν τον "κλαίει", για να μην θυμίσει σε κάποιους άλλους τα θύματά του.
Οι περισσότεροι προτιμούν να τούς "κρύβουν" κάτω από το "χαλί" της ιστορικής ασάφειας και "ομίχλης", που δημιούργησε η μεταπολεμική κρατική προπαγάνδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι περισσότερες οικογένειες των νεκρών δωσίλογων είτε τους δηλώνουν ψευδώς σαν θύματα των Ναζί της Κατοχής είτε σαν θύματα των κομμουνιστών του Εμφυλίου. Το συμβάν του Μελιγαλά, επειδή δεν "συμφωνεί" ούτε με το ένα ούτε με το άλλο, λειτουργεί ιδιόμορφα και είναι μια παγκόσμια "πατέντα" ...Μια "πατέντα", η οποία χωράει στη φράση-ρεκόρ του Κασιδιάρη.
Επειδή το αιματηρό συμβάν έγινε στα χρόνια των Ναζί, όσοι δεν μπορούν να εμφανίσουν τους νεκρούς τους σαν θύματά τους, τους "μετακινούν" στον χρόνο και τους "χρεώνουν" στον Εμφύλιο. Όμως, επειδή αυτός χρονικά δεν "συμφωνεί" με τον ισχυρισμό τους, στο τέλος "μετακινούνε" τον ίδιο τον Εμφύλιο δύο χρόνια νωρίτερα. Σε γενικές γραμμές τους "κλαίνε" σαν "πεσόντες" σε αφηρημένο χρόνο. Επειδή κάποιοι δεν μπορούν εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο τους Έλληνες συγγενείς τους τούς σκότωσαν Έλληνες, "ανακάλυψαν" τους σταλινικούς δολοφόνους με τα κονσερβοκούτια.
Αν, δηλαδή, μια τράπεζα λειτουργεί ως "πλυντήριο" βρόμικου χρήματος, ο Μελιγαλάς λειτουργεί ως "πλυντήριο" βρόμικων προσώπων. Γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει ακριβής λίστα νεκρών, παρ' όλο που πρόκειται για πολύ πρόσφατο γεγονός. Δεν υπάρχει ακριβής λίστα, γιατί δεν το επιθυμούν πρωτίστως οι δικοί τους συγγενείς. Αν βγει τέτοια λίστα, θα μπορεί ο καθένας να έχει στα χέρια του τον "χάρτη" των δωσίλογων σχεδόν ολόκληρης της Πελοποννήσου.
...Τις οικογένειες των δωσίλογων από την Καλαμάτα, τους Γαργαλιάνους, την Κυπαρισσία, την Πύλο κλπ.. ...Τις οικογένειες εκείνες, οι οποίες πλούτισαν στην Κατοχή και μετά την αποχώρηση των Γερμανών προσπαθούσαν να "κρυφτούν", για να μην τους επιτεθούν οι συγχωριανοί, οι γείτονες κλπ.. ...Να μην τους διώξουν από τις πόλεις ή τα χωριά στα οποία εγκλημάτησαν οι "ήρωες" του Μελιγαλά. Όλοι αυτοί με την άδεια του κράτους "κρύφτηκαν" πίσω από τους μύθους των κομμουνιστών, που απειλούσαν τη Δημοκρατία. Οικειοποιήθηκαν τις "λείες" των νεκρών συγγενών τους, αλλά τους ίδιους τους νεκρούς τούς πέταξαν στη "λήθη" και τον "μύθο".
Σύμφωνα με τον μύθο αυτόν δωσίλογοι προδότες δεν υπήρξαν ποτέ στην Ελλάδα, παρ' όλο που κάποιοι από αυτούς αποδεδειγμένα έκαναν εγκλήματα χειρότερα ακόμα και από αυτά των πιο φανατικών Ναζί. Όλοι αυτοί "δεν" ήταν προδότες ...Ήταν "πατριώτες", αλλά πρωτίστως "δημοκράτες" ..."Νόθευσαν" λίγο τον "πατριωτισμό" τους προς χάρη της αγάπης τους για τη "δημοκρατία", η οποία κινδύνευε από τους προλετάριους. Οι δωσίλογοι, δηλαδή, "δεν" συνεργάστηκαν με τους Ναζί, για να πλουτίσουν στην Κατοχή ...Συνεργάστηκαν με "πόνο" καρδιάς, για να μην πάρουν την εξουσία "αι κομουνισταί" - όπως θα έλεγαν και οι αγράμματοι Συνταγματάρχες - ...Εκπαιδεύτηκαν στα όπλα από τους Ναζί, για ν' αντιμετωπίσουν τους προλετάριους. Πάνω σε αυτόν τον μύθο στηρίχθηκαν όλοι αυτοί, για να επιβιώσουν και να επανεμφανιστούν ως "καθαροί" στην ελληνική κοινωνία, όταν ακόμα οι "πληγές" της ήταν "ανοικτές".
Αυτόν τον μύθο - και "ερήμην" των συγγενών των δωσίλογων, που γνωρίζουν τι συμβαίνει - έρχεται ο "κομφερανσιέ" Κασιδιάρης να μας "σερβίρει" και στην πραγματικότητα ν' αναμασήσει τη φασιστική προπαγάνδα ...Την πραγματική φασιστική προπαγάνδα των πραγματικών φασιστών και όχι τις αφελείς και "άσφαιρες" γενικολογίες των αστείων ομοϊδεατών του, που δεν τους υπολογίζει κανένας. Να βάλει κι αυτός την "επιστημονική" ιστορική του γνώση στου "Κασίδη" το κεφάλι ...Στο κεφάλι των αγραμμάτων, που νομίζουν ότι με κραυγές και βρισιές προστατεύουν τη Δημοκρατία και την πατρίδα. Ο ερασιτέχνης ιστορικός αφηγητής Κασιδιάρης μίλησε για χιλιάδες νεκρούς και τον άκουγαν με προσοχή κάποιοι αφελείς και άσχετοι συνοδοιπόροι του ...Φτωχόπαιδα στην πλειοψηφία τους, τα οποία δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί σ' εκείνον τον χώρο.
Γιατί είμαστε σίγουροι ότι επρόκειτο για φτωχόπαιδα; Μήπως για λόγους λαϊκισμού και για να τους "καλοπιάσουμε"; Όχι βέβαια. Ισχύει απόλυτα αυτό το οποίο λέμε, γιατί απλούστατα, αν ήταν πλουσιόπαιδα, το πιθανότερο είναι να γνώριζαν τι είχε γίνει στον Μελιγαλά και να μην πήγαιναν. Αν ήταν πλουσιόπαιδα, πιθανότατα να ήταν απόφοιτοι του Κολεγίου Αθηνών και να είχαν στενούς συγγενείς ανάμεσα στους νεκρούς. Στατιστικά να το πάρει κανείς, συγγενείς των νεκρών του Μελιγαλά θα πρέπει να είναι οι περισσότεροι των βενιζελικών αποφοίτων του Κολεγίου Αθηνών. Πιθανότατα και ο πλούτος, που απολαμβάνουν ακόμα και σήμερα κάποια από τα Κολεγιόπαιδα, να είναι αποτέλεσμα του "έργου" των νεκρών. Θεωρούμε δηλαδή κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι οι περισσότεροι από τους αποφοίτους του Κολεγίου Αθηνών, οι οποίοι είναι πελοποννησιακής καταγωγής, θα έχουν νεκρό συγγενή τους ανάμεσα στους νεκρούς του Μελιγαλά.
Γι' αυτό άλλωστε και ο Αντώνης Σαμαράς - και αδερφός του Προέδρου του Κολεγίου Αθηνών - είναι ο μόνος από τους πολιτικούς "αιχμής", ο οποίος έχει παραβρεθεί σε εκδηλώσεις του Μελιγαλά. Αν σκεφτεί κάποιος ότι από τη μητέρα του είναι βενιζελικός και από τον πατέρα του Καλαματιανός, βάζουμε στοίχημα ότι έχει στον Μελιγαλά νεκρό συγγενή, τον οποίο βεβαίως δεν κατονομάζει.
Τον "τίμησε" μία φορά "ανωνύμως" στο Μελιγαλά και κάθε τέλη μήνα - όταν εισπράττει στην Πύλο ενοίκια από τα κέρδη του "αγώνα" του - τον "θυμάται" με ευγνωμοσύνη. Τα Κολέγια, τα τένις, οι Βοστώνες και τα ροκ συγκροτηματάκια κάπου στον Μελιγαλά είναι "θεμελιωμένα". Όχι μόνον γι' αυτόν, αλλά και για πολλούς άλλους συμφοιτητές του στην Αθήνα. Τα τεράστια κέρδη των "ηρώων" του Μελιγαλά τρώνε ακόμα και σήμερα στο Κολέγιο Αθηνών και αφήνουν τα φτωχόπαιδα της Χρυσής Αυγής να τους "τιμάνε" και να γελάνε εις βάρος τους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Καλά είναι τα μεγάλα λόγια και οι βερμπαλισμοί των "αιμάτων και των τιμών", αλλά να μας "κόβει" και λίγο ...Βλέπουμε που βλέπουμε ...να καταλαβαίνουμε και τι βλέπουμε. Δεν έχουμε την απαίτηση να γνωρίζουν οι χρυσαυγίτες τα δεδομένα τα οποία περιγράψαμε στο πρώτο μέρος του κειμένου, αλλά έχουμε την απαίτηση να "βλέπουν" τι συμβαίνει γύρω τους ...Να βλέπουν την περίεργη ερημιά γύρω από τους τάφους των "χιλιάδων" νεκρών. Ποιοι φυσιολογικοί άνθρωποι θα άφηναν στην επέτειο της θυσίας των δικών τους ανθρώπων μόνους τους τούς νεκρούς για να τους "τιμήσουν" οργανωμένα κομματικοί "προσκυνητές" με πούλμαν; Στον τόπο της θυσίας τους δεν θα έβαζαν ούτε ένα αναμνηστικό λιθαράκι και θα περίμεναν από την αμερικανόφιλη Χούντα να φτιάξει έναν σταυρό; Την ίδια τους την ψυχή θα άφηναν εκεί προκειμένου να σώσουν την "μνήμη" των αγαπημένων τους. Είδαμε τίποτε από όλα αυτά στον Μελιγαλά;
Από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού:
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου